Heimilisritið - 01.06.1948, Side 51

efnaða foreldra á lífi, sem kost-
uðu nám hans. Hvernig þekktir
þú hann? Ég? Já. Júsko, við
vorum miklir vinir. Vorum sam-
an í skóla, drukkum og döðruð-
um — alltaf saman. Hann borg-
aði oftast; ég er fátækur og bý
í kjallaraíbúð. Svo veiktist hann
og lá tvær vikur, þá dó liann.
Eiginlega ósköp eðlilegt. Hann
fékk bráða-berkla. Hvernig? Það
vissi enginn, ja, nema þá helzt
ég. Hann sagði mér alltaf hvern-
ig það fór, þegar liann fylgdi ein-
hverri stúlkunni heim. Jæja? Já,
það er alveg satt:
ÞAÐ VAR á Hótel Borg. Hún
hét Alma, með brún augu og
kolsvart, liðað hár og fallegan
líkamsvöxt. Andlitið var fallegt
og reglulega lagað. Hún var með
hökuskarð og yndislega spé-
koppa í kinnunum. — Bjarni
faðmaði hana að sér í hugan-
um; hann skalf og ölvíman rann
töluvert af honum. Máttleysið
hrislaðist um hann allan.
Bíðum við, hvar varst þú? Ég?
Já. — Ég var þá farinn heim
með stúlku, auðvitað. Dans-
leiknum var lokið. Nóttin varir
svo stutt, að ég reyni alltaf að
fara sem fyrst heim með döm-
una. Ég borða hádegisverð
klukkan tólf á hádegi og þarf
þess vegna að vera vaknaður þá.
Jæja. Hún var að tala við
HEIMILISRITIÐ
nokkra drukkna slána og einn
þeirra var að hjálpa henni í
grænu kápuna hennar. Þeir vildu
allir fá að fylgja henni heim, en
hún virtist ekkert kæra sig um
þá; ekki neinn þeirra. Nú, þetta
var lagleg stúlka og Bjarni, sem
var undir áhrifum áfengis, varð
samstundis ástfanginn af henni.
Og hann fylgdi henni heim, —
auðvitað.
Hún átti heima inní Norður-
mýri í stóru húsi, á annarri hæð.
Bjarni fékk ekki að fara lengra
en inní ganginn í kjallaranum.
Þar settust þau í stigann.
Hann spurði: Fannst þér gam-
ah í kvöld?
Já, svaraði hún.
Ferðu oft á böll?
Nei. Ég má það ekki og get
það ekki.
Hversvegna? Langar þig ekki?
Jú, en það er svolítið í vegin-
um.
Jæja.
Hvað gerirðu? spurði hún eft-
ir stutta þögn.
Ekkert.
Finnst þér þá ekki tírainn
lengi að líða?
Ég var að ljúka námi í lög-
fræði fyrir tveimur mánuðum.
En þú? Hvað gerir þú?
Ekkert.
Finnst þér þá ekki tíminn
lengi að líða?
Jú. Ég tel stundum sekúnd-
49