Heimilisritið - 01.06.1948, Side 60

íiokkuð, sem gæti orðið til að'
greiða fyrir rannsókn málsins;
nokkuð viðvíkjandi hinni myrtu
konu, eða hugsanlegt tilefni til
morðsins?“
Stephen Lane sagði:
„Ég hef ekki heyrt neitt. Það
eina sem ég get sagt er þetta:
Um leið og ég sá Arlenu Mars-
hall, í fyrsta sinn, fann ég með
sjálfum mér, að hún var ímynd
hins illa. Hún var illskan sjálf.
Konan getur verið mannsins
stoð og stytta, og verndarvætt-
ur. En hún getur líka dregið
hann niður í sorpið, gert hann að
villidýri. Arlena Marshall var
slík kona. Hún vakt.i hinar
lægstu hvatir hjá mönnum. Hún
var eins og Jesabel eða Oholiba.
Og nú — nú hefur refsivöndur
örlaganna slegið liana!“
Hereule Poirot tók til máls:
„Ekki slegið, séra Lane. Hún
hefur verið lcyrkt — af sterk-
um karlmannshöndum“.
Hendur prestsins nötruðu.
Fingur hans vöfðust hvor um
annan, í krampakenndu taki.
ITann sagði með hásri rödd:
„Þetta er hræðilegt. — Þurft-
uð þér að leggja slíka áhrezlu á
það?“
„Það er ekki nema sannleik-
urinn“, sagði Poirot. „Getið þér
gert yður nokkra hugmynd um,
hvaða hendur það voru?“
Stephen Lane hristi höfuðið’.
„Ég veit ekkert — ekki nokk-
urn hlut“.
Weston stóð upp. „Jæja Col-
gate“, sagði hann, „við verðum
að rejma að komast yfír í vík-
ina“.
„Má ég — má ég fara með
ykkur?“ sagði Lane.
Weston hafði reiðubúið „nei“
á vörunum, en Poirot varð fvrri
til:
„Já, sjálfsagt. Þér getið komið'
með mér í bátnum“.
IX.
PATRICK Redfern reri með
þá Hereule Poirot og Stephen
Lane, yfir í Pixy Cove. Weston
lögreglustjóri fór landleiðina.
Hann hafði staldrað við á leið-
inni, og kom þangað, í því að
þeir náðu landi, á bátnum. Auk
hinna fyrrnefndu, hitti hann þar
fyrir Phillips lögieglufulltrúa. ,
„Ég held að ég sé nú búinn
að rannsaka alla fjöruna".
„Ágætt. Hafið þér fundið
nokkuð?“
„Það er hérna allt saman, ef
þér viljið gera svo vel að koma
hérna og líta á það“.
A flötum steini hafði marg-
víslegum smáhlutum verið
komið fyrir. Það voru, skæri,
tómur sígarettupakki, fimm
flöskuhettur, brunnar eldspýt-
ur, þrír snærisspottar, rifrildi af
dagblöðum, brot úr reykjar-
58
HEIMILISRITIÐ