Heimilisritið - 01.09.1948, Qupperneq 9

útskýrði Tom, þegar Johnny
heilsaði honum, „og við hitt-
umst í dag af tilviljun“.
Johnny hafði líka verið á
Italíu og fór að tala við þá, og
ef dökk augu Ferdis liefðu ekki
hvarflað til Margot hvað eftir
annað, hefð'i hún móðgazt.
„Fáum okkur sopa“, sagði
Johnny, niðursokldnn í endur-
minningar, og steingleymdi
dansinum.
Ferdi sá reiðisvipinn á Mar-
got og sagði: „Ef mér leyfist,
kysi ég heldur að dansa við konu
yðar“.
Hann bauð arminn, án þess
að bíða eftir svari og hún kink-
aði höfðinu í átt til manns síns
og Toms, eins og drottning, sem
sendir frá sér tvo lítilmótlega
þegna, og sveif á brott með
Ferdi, sigri hrósandi yfir því að
hafa loks hitt mann, sem kunni
að meta hana að verðleikum.
Hann var, útskýrði hann,
þegar þau voru komin hálfa leið
yfir gólfið, franskur í aðra ætt,
persneskur í hina. Þessi ríkulega
kynblöndun æsti ímyndunarafl
liennar og hugur hennar varð
fullur af túrbönum, gimsteinum
og kvennabúrum. Franska ætt-
ernið virtist einskis mega sín.
Hann hélt blítt og laust utan
um hana og sagði í mið'jum vals-
inum:
„Þér eruð fegursta enska
stúlkan, sem ég hef séð".
„O, nei“, sagði hún frá sér
numin og vonaði, að hann ítrek-
aði það. Hann gerði það. Sælu-
straumur fór um hana. Kvöldið
ætlaði að verða dásamlegt, þrátt
fyrir allt. Ef Johnny langaði til
að sitja í barnum, þá hann um
það, en hún ætlað'i að dansa,
hún ætlaði að njóta ánægjunn-
ar af þessum töfrandi manni
með hið fagra bros og svört, að-
dáunarfull augu. Hann er eins
og filinstjarna, hugsaði hún og
allar stúlkurnar glápa á hann.
Hún brosti til hans og varð á-
nægð með áhrifin.
„Þér eruð eins og blóm“, sagði
hann, „ensk narsissa“.
Henni var ánægja að þessari
skáldlegu líkingu, en fann þó til
ofurlítils kvíða, því að' hann
hafði þrýst henni lítið eitt þétt-
ar að' sér. Hún leit snöggt og
dálítið sakbitin til bardyranna,
sem blöstu við. Johnny og Tom
voru þar, og Johnny var að tala
við rauðhærða stúlku í grænum
kjól. Hann þarf ekki að hanga
svona yfir henni, hugsaði hún
gröm, og ánægjan vék smám
saman fyrir óróleika.
Nú óskaði hún, að dansinn
tæki enda, svo hún gæti farið
til Johnny, en það var dansað
áfram, og hún losnaði ekki strax.
„Við skulum dansa þann
næsta“, sagði hann.
HEIMILISRITIÐ
7