Heimilisritið - 01.09.1948, Síða 35

það á tilfinningunni að eitthvað
ókunnugt og óviðfeldið væri á
næstu grösum, en hélt að þetta
væri hrein ímyndun, sem staf-
aði af því hve þreytt hún væri
og taugaslöpp og fyrirvarð sig
fyrir þennan kjánaskap.
Það var dimmt í herberginu,
maður Sonju
svo að hún kveikti Ijós. Henni
þótti vænt um þennan tíma
dags, þegar hún gat gefið sig
alla á vald eigin hugsana.
Hún kveikti sér í sígarettu.
klæddi sig úr kjólnum og fór í
Ijósbláa innisloppinn. Hún stóð'
íyrir framan spegilinn og skoð-
aði sig rannsakandi. Ef hún
hefði ekki haft þessar smágerðu
hrukkur í kringum augun og
þreytulega drætti um munninn,
inyndi hún hafa verið hreinasta
fegurðardís. Hún var vel vax-
in og hafði silkimjúka, hvíta
húð.
Hún var ógift, þó hana hefði
alls ekki skort tækifæri til að
gifta sig. Til þessa hafði hún
verið of upptekin af vinnu sinni,
að hún gæfi sér tíma til að verð'a
ástfangin. Hún hafði ágæt laun
og notaði þau til að kaupa sér
kjóla og skartgripi, og vinkonur
hennar sögðu, að hún hefði sér-
staka ástríðu á því síðarnefnda,
en kannske sögðu þær það bara
af öfund!
Þegar hún gekk að klæða-
skápnum til að' ná sér í inniskó,
raulaði hún lagið:: „Mæt mér í
nótt í draumi".
Andartak var eins og hjarta
hennar hætti að slá. Inni á með-
al skónna sinna sá hún stór karl-
mannsstígvél.
Ósjálfrátt fannst henni að hún
yrði að halda áfram að raula,
þó að tungan ætlaði að límast
föst við góminn, vegna hræðsl-
unnar, sem greip hana, er hún
hugsaði um þá hættu, er vofð'i
yfir henni, þar sem hún laut eft-
ir skónum, hættuna, sem var
falin inni á milli kjóla hennar i
skápnum.
Hún vissi ekki, hvernig henni
gafst kjarkur til þess að ná í
skóna og reisa sig upp aftur, en
eitt var henni Ijóst: Hún varð
að halda áfram að syngja. Láta
hann ekki gruna að hún hefði
orðið hans vör.
Henni tókst það og lokaði svo
klæðaskápnum aftur. Læsingin
var biluð, annars hefði hún af-
læst hurð'inni og allt hefði verið
klappað og klárt.
Manninn inni í skápnum —
HEIMILISRITIÐ
33