Heimilisritið - 01.09.1948, Qupperneq 16

að líta inn í barnaherbergin og
bjóða góða nótt, áður en þau
settust að kvölclverðarboðinu.
Faðir minn, sem aldrei vildi
sýnast, var vanur að horfa á
okkur um hríð í rúminu, ef ti]
vill snerta sængina mjúklega, og
ganga síðan hljóð'lega út úr her-
berginu.
Venjur
Það hefur oft hvarflað að
mér, að faðir minn hafi yfirleitt
ekki haft sérlega gaman að'
börnum.
Bertie og ég, og þó einkum ég,
vorum oft skammaðir fyrir að
koma of seint, eða fyrir að vera
óhreinir, eða hafa hátt við eitt-
hvert hátíðlegt tækifæri, eð'a
fyrir að vera óstilltir í kirkju,
eða fyrir að gleyma að standa
upp ef einhver eldri en við kom
inn, þar sem við vorum.
Faðir minn hamraði blátt
áfram kurteislega framkomu inn
í okkur systkinin. Okkur var
kennt að heilsa öllum eldri ætt-
ingjum okkar eftir ströngustu
hirðsiðum.
Flestar sérkennilegar venjur
föður míns og skapeinkenni var
hægt að' rekja til sjómennslcu-
ára hans og uppeldi á sjónum, á
þeim erfiðu tímum, er seglin
voru enn viðurkennd sem meg-
inaflgjafinn. Löngu eftir að
hann settist að í landi, réðu sjó-
mennskuvenjur miklu í afstöðu
hans til manna og málefna, og
jafnan lá honum hátt rómur.
Frá þessum árum átti hann
sjóð af sögum og minningum,
sem hann gleymdi sér yfir, ef
til hans kom jafnaldri, sem hafði
kunnugleika á sjómennskunni.
Hann hætti heldur aldrei
þeirri venju sjómannsins, að
horfa á loftvogina og hitamæl-
inn er hann kom á fætur á
morgnanna og áður en hann
gekk til náða á kvöldin. Það var
sama hvar hann var staddur, í
York Cottage, í London, Frog-
more eða Abergeldie, ávallt var
það hans fyrsta og síð'asta verk
hvers dags að horfa á þessi tæki.
Hann var vanur að rýna á skíf-
una, slá á glerið, til þess að vera
viss um, að vísirinn væri ekki
fastur og setja síðan færanlegá
vísirinn nákvæmlega.
Hermennskubragur
Föður mínum þótti vænt um
Skotland og skozkar venjur, var
gjarnan í skozku pilsi og réði til
sín tvo skozka uppgjafa her-
menn úr Búastríðinu, til þess að
fá skozkan svip á heimilið.
Þessir uppgjafa hermenn urðu
hetjurnar í æsku minni. Annar
þeirra, Henry Forsyth, hafði
verið' í skozka lífverðinum og
lék á sekkjaflautu. En hinn,
Findley Cameron, úr hálenzku
14
HEIMILISRITIÐ