Heimilisritið - 01.09.1948, Blaðsíða 47

Heimilisritið - 01.09.1948, Blaðsíða 47
kvikindi, líkast skordýri, sem aðeins grillti í gegnum óhrein- indin. „Leggið eyrað við“, sagði hann. Frank gerði það'. Hann heyrði hvíslandi rödd segja þessi orð: „Luisiana Lási, Saratoga, fjórir fimmtán. Luisiana Lási, Sara- toga, fjórir fimmtán“, endurtek- ið í sífellu. „Hver sjálfur er nú þetta?“ sagði hann. „Þetta er sú ekta Kumna- norn. Mjög merkileg“. „Mjög merkileg“, sagði Frank. „En þrátt fyrir það langar mig til að sjá hina. Ég tilbið fegurð“. „Dálítill listamaður, he?“ sagði sá gamli. „Trúið mér, það, sem yður vantar, er góð', alhliða, greiðvikin andateg-und. Hér er ein, til dæmis. Ég get mælt með þessum litla náunga af eigin raun. Hann er hagkvæmur. Hann getur látið yður fá hvað sem er“. „Nú, ef svo er“, sagði Frank, „hvers vegna hafið þér þá ekki fengið yður höll, tígrisdýraskinn og allt það“. „Ég hafði það“, sagði gamli maðúrinn. „Hann útvegaði mér það. Já, þetta var fyrsta flaskan mín. Allt hitt lét hann mig fá. Fyrst átti ég höll, málverk, marmara, þræla. Og, einnig tígr- isdýraskinn. Ég lét hann setja Kleópötru á eitt þeirra“. „Hvernig leit hún út?“ hróp- aði Frank. „Agætlega“, sagði gamli mað- urinn, „ef maður er gefinn fyrir þessháttar. Ég varð leiður á því. Ég hugsaði með mér, að það, sem mig vantaði í raun og veru, væri lítil búð með' allskonar hlut- um í flöskum. Svo ég lét hann útvega mér þetta. Hann lét mig fá nornina. Hann lét mig fá grimma náungann þarna. I einu orði sagt, hann lét mig fá þetta allt“. „Og nú er hann þarna inni?“ sagði Frank. „Já. Hann er þarna“, sagði karl. „Hlustið á hann“. Frank lagði eyrað við flösk- una. Hann heyrði tautað í sárum tón: „Hleypið mér út. Gerið það, hleypið mér út. Gerið' það fyrir mig, hleypið mér út. Ég skal gera hvað sem er. llleypið mér út. Ég er meinlaus. Bara allra snöggv- ast. Gerið það. ...“ Frank leit á gamla manninn. „Hann er þarna vissulega“, sagði hann. „Hann er þarna“. „Auðvitað er hann þarna“, sagði karlinn. „Ég myndi ekki fara að selja yður tóma flösku. Hvað haldið þér að' ég sé? í raun- ini \rildi ég alls ekki selja þenn- an, af tilfinningaástæðum, en ég er nú bújnn að eiga búðina í nokkuð mörg ár, og þér eruð fyrsti viðskiptavinurinn“. HEIMILISRITIÐ 45
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.