Heimilisritið - 01.09.1948, Blaðsíða 41

Heimilisritið - 01.09.1948, Blaðsíða 41
sársauka við barnsfæðingar. Þangað til um miðja síðustu öld, héldu klerkar því fast fram, að það væri hlutskipti konunnar að fæða börn sín með þjáningum. Viktoría drottning var andvíg þessari kenningu og bað um klóróform þegar hún ól Leopold prins. Klóróform hafði sína kosti. En það hafði líka ókosti. Af ein- hverjum óskýranlegum ástæðum olli það stundum dauða sjúk- lingsins — venjulega hinna yngstu og hraustustu kvenna. Leitin að öruggari kvalastilli hélt áfram. Fyi-ir þremur áratugum héldu þýzkir vísindamenn sig hafa fundið aðferð með svonefndum „rökkursvefni“ — samblandi af morfíni, sem stillti sársauka, og scopolamini, sem svæfði minnið. Þessi efnablanda verkaði vel fyr- ir móðurina, en illa fyrir barn- ið. Morfín svæfir börnin og lækn- um veittist erfitt að vekja þau til lífsins — fá þau til að taka fyrstu andsogin. Fengju bömin ekki súrefni, urðu þau blá. Heila- sellur, sem fá ekki súrefni, jafn- vel í fáeinar mínútur, rýrna — og það' hamlar andlegum þroska seinna í lífinu. Næsta skrefið í áttina að þján- ingarlausri fæðingu var stigið ár- ið 1942, þegar tveir læknar í Bandaríkjunum uppgötvuðu ó- rofna rófudeyfingu. Rófugöngin eru í niðurenda mænunnar. Það eru beinhol, og liggja taugar þaðan til legsins. Hvers vegna skyldi ekki mega deyfa þessar taugar með deyfi- lyfi, sögðu læknarnir Robert A. Hingson og Waldo B. Edwards, á sama hátt og tannlæknir deyf- ir taug með novocain áður en tönn er tekin? Þeir fundu aðferð til þess. Metycain, efni einu úr kókain- flokknum, var sprautað' inn í rófugöngin með langri nál. í næstum öllum tilfellum útilokaði þessi aðgerð þjáningu við fæð- inguna. Börnin fæddust hraust og vel vakandi. En þó var enn galli á gjöf Njarðar. Það er erfitt að finna rófu- göngin, jafnvel fyrir færustu sér- fræðinga. Ef lyfinu var sprautað inn í æð af misgáningi, hafði það dauða í för með sér. Ennfremur verður nálin að vera kyrr með- an fæðingin varir — til þess að dæla lyfinu áframhaldandi inn í rófugöngin. Og hún vildi brotna. Það er stöðug hætta á eitrun, þar eð nálinni er stungið aðeins tvo þumlunga frá endaþarmin- um. Allt þetta gerir rófudeyfing- una viðsjárverð'a, hún þarf stöð- uga aðgát af hendi deyfandans. Taki fæðingin langan tíma, þarf HEIMILISRITIÐ 39
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.