Heimilisritið - 01.09.1948, Blaðsíða 6

hárinu á mér“, sagði hún ósjálf-
rátt.
„Darra, dirra, dirra“, sagði
hann spottandi.
Hann sneri sér aftur að spegl-
inum og einbeitti sér svo ákaft
að bindinu, að henni fannst
veggur vera kominn milli þeirra.
Strax óskaði hún, að hún hefði
leyft honum að kyssa sig, og tók
að hugleiða, að ef hann hefði
langað verulega til þess, myndi
hann hafa yfirbugað hana.
Hún þráði allt í einu aðdáun
karlmanns. Hún sá sjálfa sig í
anda bægja burt áleitnum biðl-
um. Hún fór og skoðað.i sig í
langa speglinum á klæðaskápn-
um, og hýrnaði ekki lítið við
það, sem hifn sá. Það vár aug-
Ijóst mál, að hefði hún verið
ógefin, myndi hún vissulgea
hafa verið umsetin biðlum.
Hún tók hárlokk og vafði
honum um fingur sér, hallaði sér
áfram og brosti við sjálfri sér.
Hugur hennar var fullur af
ánægjulegum sýnum.
„Já, þú getur svo sem geng-
ið“, sagði hann og vakti hana
hranalega af sæludraumunum.
„Pú!“ sagði hún, og varð feg-
in að sjá bindið loksins í réttum
skorðum, „ertu nú loksins tilbú-
inn?“
„Jú, ætli það ekki“. Hann tók
jakkann sinn.
„Ó, vertu nú glaðlegur“, sagði
hún, og hugleiddi, hve allt væri
órómantískt.
„Þessi jakki er of þröngur
undir höndunum“, tilkynnti
hann önugur.
„Hann fer þér samt ljómandi
vel að öðru leyti“, sagði hún, og
gerði sér allt í einu ljóst, að enda
þótt liann væri eiginmaður
hennar, var hann laglegur.
„Hum!“ Hann brosti þakklát-
lega og belgdi út brjóstið.
„Elskan!“ sagði hún, hug-
fangin af þessum karlmannlegu
tilburðuin, og fylltist nýrri von
um, að hann yrði rómantískur,
þrátt fyrir allt. Hann gekk til
hennar ákveðnum skrefum, því
að hann elskaði hana og gekkst
upp við aðdáun hennar.
„ICysstu mig“, skipaði hann
og óskaði að jafna allan ágrein-
ing.
Hún brosti til hans hálflok-
uðum, ögrandi augum, ánægð
yfir ákafa hans, þótt hún hugs-
aði sem svo, að á eftir yrðú var-
ir hennar komnar út um allt
andlit, og nokkuð af þeim á
hann að auki. Það var gallinn á
eiginmönnum, þeir voru ævin-
lega ákafastir, þegar verst stóð
á. Jæja, það varð að hafa það.
Hún kyssti hann.
Með því að hann hugsaði um
varalitinn, ekki síður en hún,
varð kossinn varfærnislegur og
nískuleg athöfn. Hún sneri sér
4
HEIMILISRITIÐ