Heimilisritið - 01.11.1948, Qupperneq 16

fyrir hóp kunnra lækna.
Hann tilkynnti, að hann
myndi vakna af dauðalegum dá-
svefni eftir 20 mínútur, tróð svo
bómull upp í nasir og eyru, féll
síð'an samstundis í dá, með því
að þrýsta fingri á hálsæðina. Að-
stoðarmenn hans lögðu því næst
máttlausan líkama hans í kistu.
Þeir breiddu síðan dúk yfir and-
lit hans og helltu þykku lagi af
sandi yfir höfuð hans og líkama.
Eftir nákvæmlega 20 mínútur
byrjaði hann að hreyfast lítið
eitt. Aðstoðarmennirnir flýttu
sér að ryðja burt sandinum,
tóku dúkinn og kipptu bómull-
inni úr eyrum hans og nösum.
Dr. Tahra reis upp.
f marz 1947 tilkynnti frétta-
ritari IJnited Press í Bombay,
að hann hefði verið vitni að
svona athöfn. Yogi að nafni
Ramanand Swami lét grafa sig
lifandi í 24 klukkutíma í loft-
þéttri steinsteypugröf. Eftir
endurlífgunina, var manninum,
sem enn var í dvala, lyft upp á
pall frammi fyrir 10.000 áhorf-
endum úr Khalsa-háskólanum í
Bombay.
„Eftir að maðurinn tók að
sýna lífsmark, virtist hann ekki
hafa sakað hið minnsta“, stóð í
fréttaskeytinu. „Dr. P. C.
Bharcha, hjartasjúkdómasér-
fræðingur í Bombay, er var vitni
að þessum atburði, sagði, að
læknavísindin gætu ekki skýrt
þetta fyrirbrigði.
Mínar eigin rannsóknir virð-
ast leiða í Ijós, svo eklíi verði
um villst, að þessi dásvefn sé
nauðalíkur dásvefni dýranna.
Þegar björninn leggst í dá,
snemma vetrar, stöðvast öll
innri Hfsstarfsemi næstum alger-
•lega, með því að svo til ekkert
súrefni berst til lungnanna.
Björninn stöðvar andardráttinn
með 'því að glevpa tungubrodd-
inn og fellur í dá er varir til vors.
Yoginn eða fakírinn býr sig
undir dásvefninn með því að
láta skera á fraenum, tunguræt-
urnar framan til í munninum.
Síðan lætur hann sárið fá tíma
til að gróa. Þegar hann leggst í
dásvefninn, glevpir hann tungu-
broddinn á sama hátt og björn-
inn. Því næst notar hann ein-
hverja af mörgum viðurkennd-
um aðferðum til að koma sér í
dvalaástand, þannig, að hjarta-
slögin og slagæðin verða naum-
ast greind.
En þegar hann vaknar aftur
til meðvitundar, verður starf-
semi Hffæranna öldungis eðlileg
á ný.
Vísindin ættu að taka þessi
furðulegu, indversku fvrirbrigði
til rækilegrar rannsóknar. Við
kynnum að^ læra eitthvað, sem
væri vel þess virði að vita.
ENDm'
14
HEIMILISRITIÐ