Heimilisritið - 01.11.1948, Blaðsíða 23

beygingar. Hann virtist undr-
andi af að hitta þar fyrir ókunna
manneskju. Hann starði óvin-
gjarnlega á mig.
Svetlana varð taugaóstyrk og
fór hjá sér. Hún flvtti sér að
segja nokkur orð til skýringar.
Stalín snerist á hæli og fór.
„Honum er ekkert gefið um
að sjá ókunnuga hér“, sagði
stúlkan.
Ég held, að Stalín forðist ó-
kunnuga aðallega vegna þess, að
hann óttast morðárásir. Svetlana
sagði mér eitt sinn, að hann væri
í stálbrynjum innanklæða, er
hann kæmi opinberlega fram, til
varnar skammbyssuskotum. „En
þetta er leyndarmál“, flýtti hún
sér að bæta við. „Þér megið ekki
hafa orð á því“.
Eg hitti marskálkinn nokkr-
um sinnum, og að lokum virtist
hann vera farinn að sætta sig
við nærveru mína. En hann lét
sem hann sæi mig ekki, fremur
en þjónustufólkið og verðina.
Stalín er miklu lægri og elli-
legri en myndir af honum gefa
til kynna. Hann var oft fölur,
tekinn og þreytulegur. Orðróm-
ur gekk um það í Moskvu, að
hann þjáðist af hjartabilun.
Hann var 65 ára, þegar ég sá
liann fyrst. Erfiði stríðsáranna
hafði auðsjáanlega revnt mjög á
hann.
Stjórnandi Rússlands st-jórn-
HEIMILISRI-TIÐ
aði fjölskyldu sinni með harðri
hendi. Nánustu ættingjar hans
þorðu ekki einu sinni að tala í
návist hans, án þess að hann
gæfi í skyn á sinn hranalega
hátt, að hann æt.laðist til þess.
Tíann var uppstökkur og ég hef
heyrt hann ausa úr skálum reiði
sinnar yfir georgiskan þjón.
Hann hafði ekki háar hugmynd-
ir um frönskunám Svetlana.
„Þú ættir heldur að læra að
búa til lobjo“, muldraði hann
eitt sinn. Lobjo er georgiskur
þjóðréttur.
Eins smáatviks minnist ég sér-
staklega. Andlit hans varð eitt
sinn afmyndað af kvölum, og
hann greip hendinni inn brjóst-
ið. Hann tók í flýti glas upp úr
vasa sínum og stakk nokkrum
töflum upp í sig. Kona hans og
dóttir skeyttu þessu engu, lík-
lega vegna þess að hann hefur
ætlast. til þess, en ég sá að þær
vorn áhvggjufullar. Ég sneri mér
frá meðan á þessu stóð, en ég sá
í spegli hvað gerðist.
Eins óvænt og hann hafði
komið, fór hann út úr stofunni
— þögull, kynlegur. Þrátt fyrir
aldurinn bar hann það ætíð með
sér að vera gæddur framúrskar-
andi magni.
Frá því fyrsta daginn er ég
heimsótti Reria, vorum við hjón-
in undir eftirliti leynilögreglunn-
ar. Húss okkar var stöðugt gætt.
21