Heimilisritið - 01.11.1948, Síða 39

af stað í mikla veiðiför“. Hún
bætti við: „Það hljómar vel . . .
og þér vitið ekki hve vel það á
við“.
Hún sneri sér að speglinum,
reigði höfuðið þrjózkulega og
hvíslaði: „Díana“. I augum Jönu
var hún ímynd „gyðju ijóss-
ins, drottningar engja og skóga,
veiða og hernaðar, systur App-
ollós“. Það var langt síðan Jönu
höfðu komið þessi orð í hug!
„María, hvað gerið þér, þegar
þér eigið eitthvað í vændum,
sem þér eruð viss um, að' yður
muni heppnast, en eruð samtím-
is hrædd við að láta yður mis-
heppnast?"
„Berja þrjú högg á tré“, svar-
aði Jana og sló ósjálfrátt á litinn,
sem hún hafði tekið upp af gólf-
>inu.
„Þakka!“ sagði ungfrú Blaithe
og sló þrjú högg á litla tréöskju.
Svo tók hún nokkra seðla upp
úr borðskúffu, sem virtist full af
peningum, tróð þeim í silfurlita
pyngju og spurði: „Hverrar
þjóðgr eruð þér, María?“
Jana hikaði. Svo leizt henni
bezt að segja ekki satt. „Sviss-
nesk“, sagði hiin og fékk að
launum vorkunnsamt tillit.
„Svissnesk. Jæja, þeir eru þó
að minnsta kosti ekki móður-
sjúk“, sagði ungfrú Blaithe.
Jana fylgdi henni til dyra og
fannst allt í einu hún vera orðin
að engu í návist þessarar glæstu
konu. En í dyrunum sneri ung-
frúin sér við. „Ég kem ekki heim
fyrr en eftir miðnætti. Bíðið eft-
ir mér. Eg fer alltaf í bað áður
en ég hátta. Fjörutíu stiga heitt.
Ef þér verðið svöng, leitið í eld-
húsinu. Eða biðjið um hvað sem
yður langar í“.
Svo fór hún án þess að kveðja.
Jana horfði á eftir henni, lok-
aði hurð'inni og stóð hreyfingar-
laus um stund.
„Þetta er líka Ameríka“, hugs-
aði hún.
Alit hennar á Enderberry
hafði verið rétt. En ungfrú
Blaithe var ekki nándar nærri
eins afleit og hann hafði viljað
vera láta. Svona falleg mann-
eskja gat ekki verið slæm í raun
og veru. Og henni kom á óvart,
hve ung hún var — áreiðanlega
ekki meira en tuttugu og átta
ára. Hún hafði átt von á að hitta
fyrir gamla norn. En hvort sem
hún væri ung eða gömul, þá átti
ungfrú Blaithe ekki að kalla
hana Maríu, fannst Jönu.
Þegar hún hafði hengt upp
loðkápurnar, fór hún að' skoða
íbúðina. Hikandi læddist hún
inn í stóru setustofuna, sem var
búin frönskum húsgöngum.
Svefnherbergin voru tvö —
annað hafði auðsjáanlega ekki
verið notað nýlega. Svefnher-
bergi ungfrú Blaithe var ný-
HEIMILISRITIÐ
37