Heimilisritið - 01.11.1948, Síða 52

sælgæti í búðinni.
Ég lief aldrei vitað, hvað það
er að vera uppskafningur, og það
er ekki að litlu leyti að þakka
þörpskennaranum, Walter Jones,
sem tók við kennslu okkar í
livert sinn er Hansel þurfti að
hverfa frá.
Jönes, sem talaði Yorkshire
mállýzku, var andstæða Han-
sels. En Jones var barn náttúr-
unnar og hann hafði furðulegt
lag á hundum og fuglum. Hann
var vanur að fara með' okkur í
langar gönguferðir um skóglendi
og mýrar og kenna okkur að
finna hreiður fuglanna og þekkja
í þeim hljóðið. Og er hann hafði
séð árangurslitlar tilraunir okk-
ar Bertie til að leika knattspyrnu
við Mary, kom hann upp tveim-
ur liðum meðal sona ökumanna,
ga rðyrk j umanna, skóga r va rða
og annarra verkamanna bú-
garð'sins.
Þótt konunglegir siðir krefðust
þess, að við Bertie værum gerð-
ir að fyrirliðum, hvor fyrir sínu
liði, þá var það engin trygging
fyrir því að farið væri mildari
höndum um okkur en aðra.
Sannleikurinn er sá um lífið í
Sandringham, að þótt á ytra
borðinu væri allt í gulli og glans
og luxus, þá ríkti þar yfirleitt
góður og gagnkvæmur skilning-
ur.
Ég var vanur að rölta á eftir
föður mínum og afa, er þeir fóru
í eftirlitsferðir um búgarðinn og
ráðfærðu sig um vandamál bú-
skaparins við leiguliðana, ráðs-
mennina og skógarverðina. Fað-
ir minn liafði mikla ábyrgðartil-
finningu gagnvart þessum mönn-
um.
Skautakeppni.
Smáatvik, sem gerðist einn
vetur á Sandringhamvatninu,
sýnir bezt, að þar var ekki alltaf
liengt sig í fonnið.
Faðir minn taldi sig góðan
skautahlaupara og skoraði á
Finch í kapp við sig.
Finch, sem var orðlagður fvrir
hreysti, rakst á föður minn á
krappri beygju og felldi hann,
svo að hann lá grafkyrr á svell-
inu. Hinn óttaslegni þjónn
reyndi að reisa höfuð föður míns
frá svellinu, en pabbi rankaði
þá við' sér, og Finch hröklaðist
undan kröftugu sjóarablótsvrði.
Faðir minn náði sér brátt, og
án þess að mæla orð frá vörum
skautaði hann til lands með
stóra kúlu á enninu.
Sama kvöldið kom ég inn í
skrifstofu hans þar sem hann var
að blanda sér drykk. Hann depl-
aði augunum og sagði: „Farðu
til Finch og segðu honum. að
það' sé ekkert illt á milli okkar.
og að ég skuli sigra hann á
morgun".
50
HEIMILISRITIÐ