Heimilisritið - 01.11.1948, Qupperneq 54

Maður frá hinu kunna klæð-
skerafirma flotaklæðnaðar, Giev-
es Ltd., kom til að taka mál af
mér og sauma á mig einkennis-
búning. Faðir minn fylgdist
sjálfur með, er málið var tekið.
Eg var hreykinn af einkennis-
jakkanum mínum með látúns-
hnöppunum, merki sjóliðsfor-
ingjaefna í jakkaboðungunum
og flotahúfunni, og sýndi þetta
bræðrum mínum og systrum.
Farið í skólann.
Svo rann upp liinn örlagaríki
dagur er faðir minn fór með mig
til Osborne. Og þrátt fyrir á-
Ég var kvíðinn og beygður, þegar jaðir
minn jór með mig í sjáliðsforingjaskólann.
kvarðanir mínar um að halda
því, sem ég taldi vera venju í
Konunglega flotanum, kvaddi
ég Marlboroughhöll þannig, að
tárin vættu nýja einkennisbún-
inginn minn.
Menntun brezks liðsforingja á
þeim tímum tók fjögur ár í
landi, tvö ár í Osborne og tvö
ár í Dartmouth í Devonshire.
Til þess að vera viss um, að sjó-
mannsferill minn byrjaði rétt,
fvlgdi faðir minn mér í lestinni
og sagði mér alla leiðina sögur
af sjómannaferli sínum.
A leiðinni frá Spitheas til
Cowes varð hann þögull, og rétt
áður en báturinn lenti sagði
hann blíðlega: „Nú, þegar þú ert
að fara að heiman, David, og
ferð út í heiminn, þá mundu það,
að ég verð ávallt bezti vinur
þinn“.
Samkvæmt venju áttu ný-
sveinar að koma tveimur dögum
áður en eldri nemendurnir kæmu
úr fríinu. Þetta gaf mér tíma til
að ná mér, áð'ur en eldri nem-
endurnir komu.
Það var siður að áminna ný-
sveina um að gæta vel fram-
komu sinnar og útlits, og ]ieir
voru spurðir alls konar spum-
inga úr einkalífi þeirra — um
nafn, hver væri faðir þeirra,
hvar þeir ættu heima o. s. frv.
Framh. í næsta hefti.
52
HEIMILISRITIÐ