Heimilisritið - 01.11.1948, Blaðsíða 57

flíkina vaiiega fram og hélt
lienni upp að augunum. Honum
var ekki fullkomlega ljóst hvað
þetta var, en vissi þó að það var
eitthvað sem kvenfólk íklæddist.
Það var ljósrautt og það var úr
silki og leit lagiega út. Og það
fór mjög lítið fyrir því. Ben
giápti og góndi, ruglaður og
hlessa.
,,Ja, hver rækallinn, Crom-
\vell“, sagði Ben og sleikti út
um, „hvað þekkir þú til svona
hluta?"
Cromwell og hryssan voru
farin að bíta við vegbrúnina og
kærðu sig kollótt.
Ben athugaði kvenbuxurnar
nánar og velti þeim hægt í hönd-
um sér.
„Þetta er eitthvað á kvenfólk,
áreiðanlega, Cromwell“, sagði
Ben tvístígandi af æsingu.
„Þetta er eitthvað á kvenfólk,
já, það er alveg víst og áreiðan-
legt!“
Með buxurnar hátt á lofti,
klifraðist Ben upp í vagninn og
ók út á þrjóðbrautina. Flíkin var
mjúk og mjög þægilegt að hand-
fjalta, og það var líka góð lykt
af henni.
Meðan liann ók eftir veginum
hugsaði liann um kvenbuxurnar.
Þær fylltu hann löngun til að
liafast eitthvað að, umfram hið
venjulega. en hann vissi ekki
hvað gera skyldi. Þegar hann
kom að bæ Freds Williams,
stöðvaði hann hestana. ICona
Freds stóð álút í garðinum. Ben
stakk buxunum í buxnavasa
sinn.
„Fínt veður í dag, frú Willi-
ams“, kallaði hann glaðlega, og
röddin sprakk kjánalega í kverk-
um hans. „Hvar er hann Fred
núnaP“
„Fred er farinn til borgarinn-
ar“, svaraði hún og leit í kring-
um sig, þar sem hún stóð álút i
garðinum.
Ben læddi hendinni nið'ur í*
buxnavasann og þuklaði flíkina.
Jafnvel þótt hún væri í vasan-
um og hann gæti ekki séð hana,
olli hún óvenjulegum tilfinning-
um.
Ben batt hestana við vagninn
og gekk inn í garðinn til konu
Freds. Hún var að tína baunir í
kvöldmatinn. Hún var ekki svo
ósjáleg. Nei, hreint ekki!
Hann horfði á hana, þar sem
hún tíndi baunirnar af stiklun-
um, og hann gekk hringinn
kringum hana og stakk hendinni
niður í vasann með buxunum.
Konan sagði ekki margt, og Ben
sagði alls ekki neitt. Honum vaT
nú farið að líða þannig, að hann
gat fundið til buxnanna án þess
að hann snerti þær með höndun-
um.
Allt í einu greip liann báðum
höndum utan um konuna hans
HEIMILISRITIÐ
55