Heimilisritið - 01.07.1954, Qupperneq 35

Móðir talar við dóttur sína um líjið og ástina
Mikilsverðar staðreyndir
sem allar stúlkur þurfa að þekkja
Ef dóttir þín leitar fræðslu hjá þér, vísarðu henni
þá frá þér og lætur hana sjálfa um að afla sér
upplýsinga um þessi mikilsverðu lífssannindi? —
Eða veiztu þá, hvemig þú átt að svara spurningum,
sem allar ungar stúlkur langar til að fá svör við?
ÞAÐ VAR unaðslegur vor-
dagur, og það var mikið um að
vera á heimilinu. Maðurinn
minn vai’ fjarverandi í verzlun-
arerindum, og Dídí dóttir okkar
var að búa sig á fyrsta dansleik
sinn. Hver, sem á fjórtán ára
gamla dóttur, veit hvað það
þýðir. Ahyggjur af því, að fyrsti
síðkjóllinn sé of síður, eða ekki
nógu síður, of þröngur til að
dansa í, eða svo rúmur, að hann
detti niður af öxlunum.
Og svo rennur upp hin stóra
stund! Hann kemur að sækja
hana. Hann er í menntaskóla,
nokkru eldri en Dídí, og allar
bekkjarsystur hennar eru græn-
ar af öfund. En Dídí hefur þekkt
hann alla ævi, svo mér finnst
ekki nema eð'lilegt, að Jim bjóði
henni.
Jim var sonur nágranna okk-
ar, sextán ára, og ég þóttist
þekkja hann til hlítar, en þeg-
ar ég lauk upp fyrir honum, brá
mér í brún. Þetta var ungur og
fríður maður og bar sig eins og
heimsmaður. Eg sá Dídí koma
niður stigann. Hún var falleg.
Ég leit á þau bæði og mér varð
ljóst, að þetta var einstætt
augnablik í lífi þeirra. Svona
nokkuð myndum við Steve
aldrei framar upplifa, þrátt fyrir
einlæga ást okkar. Þau voru æsk-
an. Þau voru ungi maðurinn og
unga stúlkan, lifandi og titrandi
— og á milli þeirra fór heitur
straumur, jafngamall lífinu.
Eg gægð'ist út með glugga-
tjaldinu og sá þau ganga niður
stíginn, en svo dró ég mig blygð-
unarfull til baka. Eg mundi allt í
JÚLÍ, 1954
33