Heimilisritið - 01.07.1954, Side 55

með ferðatösku, sem var sýnilega
talsvert þung. Stúlkan stóð við
afgreiðsluborðið. „Góðan dag-
inn,“ sagði hún. „Hvað get ég
gert fyrir yður?“
„Komið hjúskaparauglýsingu
í blaðið,“ sagði Marteinn og
andvarpaði.
„Aftur?“ spurði svipbjarta
stúlkan undrandi. „Fenguð þér
engar umsóknir síðast?“
Marteinn stundi þungan.
„Allt of margar. Sko, þessi taska
er full af bréfum, en hvernig á
ég að ákveða mig? J?ær hafa all-
ar svo marga kosti, eru húslegar,
sparsarnar, hreinlegar, ungar og
fallegar. Þær iðka sport, hafa
yndi af hljómlist og gönguförum,
og þær eru allar svo einmana.
Get ég kvænst einni þeirra og
forsmáð alla góðu kosti hinna?
Það get ég ekki fengið af mér
að gera!“
Stúlkan brosti: „Svo að þér
ætlið að auglýsa aftur?“
„Já,“ sagði Marteinn, „og
þessi auglýsing á að vera allt
öðru vísi orðuð: Fátækur pipar-
sveinn óskar eftir að kvænast
auðugri dömu. Sú, sem á einka-
villu og lúxusbíl, gengur fyrir
öðrum. Stefnumótsstaður: Und-
ir klulckunni á Apollotorginu
klukkan átta næsta laugardags-
kvöld. Einkenni: Ávísanahefti í
hægri hendi.“
í þessu ljósi séð
Kona, sem giftist peningum, er
venjulega trygg þeim.
Bezti vinur liunds er sennilega
annar hundur.
Það er enginn maelskari en
kona, sem þjáist í þögn.
F. P. Jones.
------------------------------J
„Góða skemmtun,“ kallaði
hún á eftir honum, þegar haiin
fór.
Næsta mánudag stóð Mar-
teinn aftur framan við borðið í
auglýsingaskrifstofunni, og
stúlkan bar strax kennsl á gest-
inn. „Góðan daginn, Marteinn,“
lieilsaði hún. „Höfðuð þér ekki
heppnina með yður?“
„Nei,“ svaraði hann og dró til
sín auglýsingaeyðblöð. „Apollo-
torgið var fullt af kvenfólki í
pelsum og príma kápum og í
dýrustu einkabílum. Þær lögðu
bílunum á mögulegum og ó-
mögulegum stöðum og veifuðu
tjekkheftunum. Þegar ég sá all-
an þennan bílagarð, varð ég
hreint og beint hræddur. Ég fór
að hugleiða, hvað hitt kvenfólk-
ið myndi gera, ef ég kysi einn af
bílunum, eða réttara sagt eina
af dömunum. Eg tók til fótanna
burt af Apollotorginu án þess að
líta við á flóttanum.“
Marteinn dró þungt andann.
JTJLÍ, 1954
53