Heimilisritið - 01.07.1954, Blaðsíða 42

eins og þú hefur gert. Og frá pilt-
um almennb til einhvers ákveð'-
ins pilts — aðeins þið tvö ein
saman. Brátt verður þú ástfang-
in, og sumt fólk hlær að þér og
kallar það „hvolpavit“, en það
er ekkert hlægilegt við það. Það
er mest um vert, að þú skiljir
sjálfa þig nógu vel til að forðast
hætturnar.“
Dídí virtist særð, svo ég flýtti
mér að bæta við: „Ekki svo að
skilja, að ég haldi, að þér sé nein
hætta búin. En það er bezt að
vera ekki of viss um sjálfan sig.
Þú ert byrjuð að hafa tíðir og
þú ert nógu þroskuð til að hafa
kyníerðisleg mök og verða móð-
ir. Líkami þinn hefur þroskazt í
þá átt að verða eftirsóknarverð,-
ur í augum karlmanna. Sann-
indi lífsins eru þér ekki framar
óviðkomandi, þau snerta þig
sjálfa nú orðið.
Þú ert ein af þeim lánsömu
ungu stúlkum, sem læra þessi
sannindi heima lijá sér. Pabbi
þinn og ég erum hreykin af því.
Síðan þú varst átta ára, hefurðu
vitað, hvernig börnin þróast í
líkania móðurinnar, og hvernig
þau fæðast. Þegar þú varst tólf
ára, útskýrði ég fyrir þér hlut-
verk föðurins; hvernig getnaðar-
lim karlmannsins er þrýst inn í
getnaðarfæri konunnar til að
spýta sæðinu, grói nýs lífs. Svo
ég er viss um, að þú gerir þér
engar barnalegar grillur um, að
kossar geti leitt til barnsgetnað-
ar, eða að fóllc verði að vera gift
til þess að geta eignast börn.
Þó stúlka á þínum aldri hafi
sennilega nógu þroskuð getnað-
arfæri til að geta átt kynferðis-
mök, er líkami þinn ennþá ekki
fullþroskaður. Það myndi ekki
vera skynsamlegt að giftast,
segjum fimmtán ára, og eiga
strax barn, af því fæðingarlíf-
færi stúlku á þeim aldri er ekki
nógu vel þroskað, og það gæti
verið skaðlegt, bæði fyrir þig og
barnið. Hálfþroskinn er líka ein-
kennandi fyrir kynhvatir stúlkna
á þínum aldri.
Þú hlustar á söngva, þú sérð
kvikmyndir og lest sögur um
eldheita ást. Af því þig langar
til að þroskast, gætirðú haldið,
að þú værir einnig haldin heit-
um ástríðum. En sannleikurinn
er sá, að ungar stúlkur hafa
sjaldan sterkar kyntilfinningar.
Þær langar í kossa og ástúð —
og við það er ekkert að athuga,
innan vissra takmarka. En smátt
og smátt verða tilfinningamar
sterkari og ákveðnari, og einn
góðan veðurdag geturðu orðið
undrandi á, hversu mjög líkami
þinn freistar þín til að gera það,
sem þú veizt, að er rangt. Þess
vegna er fólk svo hrætt um, að
40
HEIMILISRITIÐ