Heimilisritið - 01.07.1954, Qupperneq 52

liann. Að hún hefði aldrei litið
hýru auga til nokkurs karl-
manns, aldrei girnzt neinn. Það
er nú ekki annað en skrök,
Cosmo. Trúðu því ekki. Satt er
það, að' hún leit aldrei á menn.
En hún leit á einn sérstakan
mann. Og þú veizt, hver hann
var.
— Og hvað var það svo, sem
batt endi á þetta?
— Endi? Merkilegt atvik,
Cosmo, merkilegt atvik. Það
voru tuttugu svefnherbergi í
höllinni, og við sváfum einhvern
tíma í hverju einasta þeirra. En
eitt kvöldið var ég nokknð utan
við mig, og lilýt að hafa farið
inn í skakkt herbergi. I því sem
ég kom inn, sá ég liana í rúm-
inu með öðrum manni. Hún rak
upp óp. — Maðurinn minn,
sagði hún, en ég hljóp eins og
elding burtu og renndi mér nið-
ur eftir rennu. Það merkilega
var, að hún var alls ekki gift og
hefur aidrei verið það, og ég hef
aldrei komizt að því, hvaða ná-
nngi þetta var.
— Svo þú botnaðir ekki í því,
tautaði Cosmo frændi.
— Nei, sagði Silas, ég komst
aldrei að því.
— Já, mælti þá Cosmo, það
er nú orðið svo langt síðan, að
ég held ekki að það sé neitt
iiættulegl að segja þér það. Það
vill svo til, að ég veit liver ná-
unginn var, Silas.
— Einmitt það?
— Já.
— Jæja, Silas, liver var hann?
Cosmo frændi dró andann
djúpt, sneri upp á yfirskeggið'
báðum megin og gerði tiiraun til
að líta í senn út sem iðrandi
svndari og sigurvegari. — Silas^
mælti hann, mér fellur illa að
þurfa að segja það. Mér feilur
það illa. En það var ég.
Um það bil mínútu sat Silas
frændi liöggdofa án þess að
mæla orð. Hann pírði augun og
leit út um gluggann. Virti fyrir
sér vínið í glasinu. Loks leit
hann á Cosrno frænda.
— Cosmo, sagði hann, þú hef-
ur víða verið og heyrt sitt af
hverju, en þú hefur ekki séð
margt. Veiztu ekki. að það er
engin höll í Stoke? Og engin á
heldur?
Cosmo frændi svaraði engu.
— Og manstu ekki, hvar þú
varst veturinn níutíu og þrjú?
Ennþá sagði Cosmo frændi
ekkert.
— Þú sagðir mér seinast í
gær, mælti Silas með höndina á
vínglasinu, að þú hefðir verið í
Barbados það ár og skeinmt þér
með biskupsdótturinni. Er Jjeti a
ekki stórmerkilegt, kannske?
ELÍAS MAR þýddi.
50
HEIMILISRITIÐ