Heimilisritið - 01.07.1955, Qupperneq 27

frá afreksverkuni sínum og æv-
intýrum. Hann drekkur töfra-
drjrkk, sem Högni gefur honum,
og fær þá strax minnið um sam-
band sitt og Brynhildar. Hann
segir frá því hvernig hann reið
vafurlogann, kleif Valkyrjuham-
ar og tók Brynhildi sér fyrir
konu. I því skýtur Högni spjóti
í bak hans og hann fellur, særð-
ur til ólífis. „Brynliildur dýrð-
legust bríiður“. Lokaatriðið ger-
ist í sal í höllinni. Lík Sigurð'ar
er borið inn og Guðrún er yfir-
komin af harmi. Högni krefst
hringsins af fingri Sigurðar, en
Gunnar synjar honum þess. Þeir
berjast og bar Högni banaorð af
Gunnari. Að því búnu reynir
Högni að taka hringinn af hendi
líksins, en þá lyftist armur þess
ógnandi. Allir verða skelfingu
lostnir. Brynhildur horfir harm-
þrungin á hina föllnu hetju og
skipar svo fyrir að líkið skuli
brennt á báli á bökkum Rínar.
Hún kallar til sín tvo hrafna,
sem hún sendir til eldguðsins,
Loka, til að segja honum að
eyða valdi guðanna með því að
brenna Valhöll. „Ragnarök nálg-
ast“. Brynhildur kveikir á bál-
kestinum og lætur færa sér hest
sinn. Hún sezt í söðulinn og
keyrir hestinn sporum beint inn
í logana. Fljótið rís og slekkur
bálið. Rínardísir hrifsa hringinn
úr eimyrjunni. Högni ætlar að
þrífa hann af þeim, en þær draga
hann í fljótið. I fjarska sést Val-
höll brenna og guðirnir bíða síns
skapadægurs.
Undarleg rökfærsla
Eiginkonan les í blaði og segir við manninn sinn: „Láttu þetta nú
verða þér til vamaðar, sem stendur héma í blaðinu: „Jón fór út í
bádnn og ýtd frá landi, en vegna þess að hann var dmkkinn, hvolfdi
hann bámum, féll í ána og drukknaði." — Ef hann hefði ekki dmkk-
ið áfengi, myndi hann ekki hafa drukknað.“
Eiginmaðurinn: „Nú, hann datt í ána, var það ekki?“
Konan: „Jú það stendur héma.“
Maðurinn: „Og hann var lifandi, þegar hann lentí í henni?“
Konan: „Auðvitað dó hann ekki fyrr en hann drukknaði."
Maðurinn: „Þá hefur það verið vamið en ekki vínið, sem varð
honum að bana."
JÚLÍ, 1955
25