Læknablaðið - 15.09.1998, Qupperneq 72

686
LÆKNABLAÐIÐ 1998; 84
Opið bréf til landlæknis
Reykjavík, 20. ágúst 1998.
Virðulegi landlæknir.
Ég vísa til bréfa minna til
yðar vegna umsagnar stöðu-
nefndar um umsækjendur um
stöðu yfirlæknis á barna- og
unglingageðdeild Landspít-
alans (BUGL). Þar sem þér
hafið ekki séð ástæðu til að
svara þessum bréfum með
viðhlítandi hætti sé ég mig
knúna til að senda yður opið
bréf í Læknablaðinu enda tel
ég að málið varði alla lækna.
Málavextir eru þeir að í maí
sl. gaf stöðunefnd undir yðar
formennsku umsögn um þrjá
umsækjendur um umrædda
stöðu. Mér var tjáð að um-
sögnin skildi sig frá öðrum
umsögnum stöðunefndar að
því leyti að uinsækjendum var
ekki raðað eftir hæfni og hafði
spurnir af því að í nefndinni
hefði konrið fram tillaga um
að raða umsækjendum ekki
eftir hæfni í þessu tilviki.
Reglur þær sem stöðunefnd
starfar eftir, sbr. lið 2.2.2 segja
þó svo um þetta efni:
„2.2.2 Endanlegt mat á
hæfni og samanburður á
umsækjendum. Þegar upp-
lýsingum hefur verið safnað
eru þær samræmdar og bornir
saman verðleikar umsækjenda,
ef fleiri en einn sækja um
stöðuna, og út frá því er metið
hver sé hæfastur fyrir umrætt
starf.“
Með bréfi dags. 20. maí
1998 óskaði ég eftir því við
yður að þér gæfuð mér upplýs-
ingar um það hver hefði lagt
slíka tillögu fram fyrir nefnd-
ina. Jafnframt bað ég um
skýringar yðar á því af hverju
nefndin féllst á slíka tillögu
þar sem hún er í andstöðu við
starfsreglur hennar. Loks bað
ég um afrit af umsögn nefnd-
arinnar um sjálfa mig.
Mér barst ljósrit af umsögn
stöðunefndar um sjálfa mig
hinn 22. maí sl. Það vakti
athygli mína að umsögnin var
hvorki dagsett né undirrituð. í
Ijós kom að niðurstaða stöðu-
nefndar var svohljóðandi:
Niðurstaða:
„Umsækjendur teljast öll
hæf til að gegna hinni aug-
lýstu stöðu. Helga er elst og
með mesta reynslu og X og Y
teljast einnig hæfir.“
Engin svör komu frá yður
við fyrirspurn minni um það
hvernig það bar að að nefndin
hagaði niðurstöðu sinni með
þessum hætti þrátt fyrir skýrar
starfsreglur og því síður rök-
studduð þér þá ákvörðun.
Með bréfi dags. 25. maí sl.
ítrekaði ég því fyrirspurn
mína um þessi tvö atriði.
Sama dag barst mér svo-
hljóðandi bréf yðar:
„I bréfi þínu nefnir þú að
Stöðunefnd beri að starfa eftir
sérstökum starfsreglum sem
settar hafa verið um störf
hennar. Þú vitnar í grein 2.2.2
í starfsreglum nefndarinnar en
þar segir:
Endanlegt mat á hæfni og
samanburður á umsækjend-
um. Þegar upplýsingum hefur
verið safnað eru þær sam-
ræmdar og bornir saman verð-
leikar umsækjenda, ef fleiri en
einn sækja um stöðuna, og út
frá því er metið hver sé hæf-
astur fyrir umrætt starf.
Rétt er að vekja athygli á
því að fyrir liggur hæstaréttar-
dómur þess efnis að Stöðu-
nefnd sé ekki skylt að raða
umsækjendum. Niðurstaða
Stöðunefndar sem þú vitnar til
er þrátt fyrir þetta með þeim
hætti að þar er ákveðin röðun.
Þar kenrur fram að enda þótt
umsækjendurnir þrír um stöð-
una hafi verið taldir hæfir er
þess sérstaklega getið að Helga
er elst og með mesta reynslu.
Enda þótt ekki sé sett númera-
röð á umsækjendur má þó á
þessari umsögn ráða hver sé
talinn hæfastur.
Þá vill landlæknir ítreka að
það er á endanum forsvars-
maður viðkomandi deildar
eða sviðs á heilbrigðisstofnun
sem ræður einn þeirra sem tal-
inn er hæfur af umsækiend-
um.“
Þetta bréf yðar vakti fleiri
spurningar en það svaraði.
Ég skrifaði yður því bréf
dags. 28. maí 1998 og benti
yður á eftirfarandi:
1. Að ummæli í lokamálsgrein
bréfsins um að á endanum
væri það forsvarsmaður
viðkomandi deildar eða
sviðs á heilbrigðisstofnun
sem réði einn þeirra um-
sækjenda sem talinn væri
hæfur, væru óskiljanleg í
ljósi 2. mgr. 31. gr. laga um
heilbrigðisþjónustu nr. 97/
1990 eins og greininni var
breytt með 64. gr. laga nr.
83/1997. Samkvæmt þessu
ákvæði væru yfirlæknar við
sjúkrahús ríkisins ráðnir af
forstjóra að fenginni um-
sögn stöðunefndar og
stjórnarnefndar.