Læknablaðið : fylgirit - 01.05.1982, Síða 9

7
un briskirtilsins. Sjúklingur er hafður fast-
andi, slanga er lögð niður í maga hans og á
henni haft stöðugt sog. Næring, sölt og önn-
ur snefilefni eru gefin í æð og blóðgjafir ef
með þarf.
Sérhæfð lyf jameðferð er engin. Reynd hafa
verið lyf eins og anticholinergica, glucagon
og Aprotinin (TrasylolR, sem er „proteolytic
enzyme inhibitor") en árangur ekki fengist.
Sýklalyf hafa ekki áhrif á briskirlilsbólguna
sem slíka. Eftir að sjúklingurinn getur tekið
fæðu um munn er rétt að byrja á eggjahvítu-
rýrri og fitusnauðri næringu.
Ýmsum fylgikvillum hefur verið lýst með
þessum sjúkdómi, s.s. storkutruflunum (DIC,
thrombosis í mesenterial æðum), vökvasöfn-
un í kviðarholi og jafnvel brjóstholi, lifrar-
og nýrnaskemmdum og varanlegum truflun-
um á starfsemi briskirtilsins (malabsorptio,
diabetes mellitus). Holrúm (pseudocyst) geta
myndast í kirtlinum strax eða síðar, allt að
4 árum eftir bráða sjúkdóminn. Einnig hefur
verið lýst ígerðum í briskirtli í þessum sjúk-
dómi.
Horfur. Við ofangreinda meðferð er talið
að bati verði í 80—90% tilfella en batahorfur
eru mun verri ef sjúkdómurinn hefur valdið
truflun á kalkbúskapnum og beinbreytingum.
HEIMILDIR
B. Hadorn. Clinic in Gastroenterology. Jan.
1972, 134-142.
M.D. Auslander et al. Clinics in Gastroentero-
logy Vol. 8, nr. 1, Jan. 1979, 219-227.
J.R. Sibert. Postgraduate Medical Journal
March 1969, 55, 171-175.
R. B. Welbourn et aJ. The Lancet. Sept. 1977,
632-635.
S. Z. Rubin et al. Journal of Ped. Surgery, Vol.
14, nr. 2, April 1979, 146-148.
R.V. Estrada et al. Acta Neurol. Scandinav. 59,
1979, 135-139.
J.T. Harries. Essentials of Ped. Gastroentero-
logy. Ch.Liv.1977 (348).
Nelson. Textbook of Pediatrics, 11. útg. bls.
1135-1136.
W.H. Hendren et al. Arch.Dis. Childhood, 1965,
Vol 40, 132-145.
Neil R. Feins. The Ped.Clin. of America, 26:4,
1974, 759-771.