Sveitarstjórnarmál - 01.08.2001, Síða 70

Brunavarnir
Di: Björn Karlsson brunamálastjóri:
Fjárstuðningur til sveitarfélaga vegna
bruna- og mengunarslysavama
Um síðustu áramót öðluðust gildi ný lög um
brunamál, nr. 75/2000. í þessum nýju lögum eru
lagðar auknar skyldur á herðar sveitarfélaga hvað
varðar ábyrgð slökkviliðs og slökkviliðsstjóra.
Meðal annars má nefna að slökkviliðsstjóri ber nú
ábyrgð á viðbragði við mengunar- og eiturefna-
slysum, sem kallar á ijárfestingu í búnaði, menntun
og þjálfun slökkviliðsmanna. Samtímis aukast
kröfur þjóðfélagsins almennt hvað varðar öryggi
þegnanna og ljóst er að mörg sveitarfélög verða að
bæta aðstöðu og tækjakost slökkviliða.
Önnur nýjung í lögunum er að sveitarfélögum er
skylt að gera brunavarnaáætlun, sem fær siðan
umsögn Brunamálastofnunar áður en hún er sam-
þykkt í sveitarstjórn. Tilgangur brunavarnaáætlun-
ar er að leggja grunninn að gæðastjórnun og úttekt
á starfsemi slökkviliðs fyrir þá aðila sem bera
ábyrgð á brunavörnum í hverju sveitarfélagi.
Tilgangurinn er einnig að auðvelda íbúum sveitar-
félagsins að fá upplýsingar um skipulag slökkvi-
liðs og markmið með rekstri þess í sveitarfélaginu.
í áætluninni getur sveitarstjórn valið þjónustustig
Dr. Björn Karlsson var
skipaður í stöðu bruna-
málastjóra l.janúar 2001.
Björn er byggingaverk-
frœðingur og hefur unnið
við byggingaverkfrœðiskor
Háskólans í Lundi i
Svíþjóð síðastliðin 15 ár,
lengst af sem háskóla-
lektor. Hann var jafnframt
skipaður gestaprófessor við Maiylandháskóla
i Bandaríkunum árið 1996. Björn varði doktors-
ritgerð sína við brunaverkfrœðideild Lundar-
háskóla 1992 og hefur síðan aðallega unnið við
kennslu og rannsóknir á sviði brunavarna í
byggingum. Björn hefur ritað bœkur og mikinn
jjölda frœðigreina um brunamál. Foreldrar hans
eru Karl Ómar Jónsson verkfrœðingur og Ólöf
Stefánsdóttir hjúkrunarfrœðingur.
eigin slökkviliðs og getur samið við önnur sveitar-
félög um umsjón vissra verkefna slökkviliðsins.
í nýjum lögum kemur einnig fram að Bruna-
málastofnun er heimilt að veita sveitarfélögum
fjárstuðning á árunum 2001 til 2005 sé vissum
skilyrðum fullnægt. Gróft áætlað gæti heildarupp-
hæð þessa íjárstyrks numið um 100 milljónum
króna, en til að þetta fé skili sér til sveitarfélaganna
þarf að sýna fram á að þörf sé á slíkum íjárstuðn-
ingi.
Hér mun ég stuttlega gera grein fyrir auknurn
kröfum á sveitarfélög hvað varðar slökkvilið, ræða
um gerð brunavarnaáætlana og fjalla um þann
fjárstuðning sem Brunamálastofnun á að geta veitt
sveitarfélögum á næstu árum.
Auknar kröfur
Hröð þróun þjóðfélagsins undanfarna áratugi
hefur leitt til þess að flest ferli í iðnaði, samgöng-
um og mannlífi verða flóknari og sú áhætta sem
þegnarnir lifa við eykst. Gerðar eru sífellt auknar
kröfur um öryggi þegnanna og umhverfisins en
kostnaðurinn við þetta aukna öryggi fellur að
miklu leyti á sveitarfélögin. Sem dæmi má nefna
auknar kröfur vegna umhverfisverndar, bæði með
tilliti til væntinga þegnanna, lagaramma hérlendis
og alþjóðlegra samþykkta sem íslensk stjórnvöld
staðfesta.
I nýjum lögum um brunavarnir segir meðal ann-
ars um skyldur sveitarfélaga að í reglugerð skuli
kveða á um lágmarkskröfur varðandi tækjakost,
húsnæði og mannafla slökkviliða sem og lág-
marksbúnað og þjálfun slökkviliðsmanna vegna
mengunaróhappa á landi. Jafnframt hefur „Reglu-
gerð um Brunamálaskólann, réttindi og skyldur
slökkviliðsmanna“ verið endurskoðuð og mun
verða gefin út á næstu dögum. Einnig mun ritið
„Leiðbeiningar um efni og gerð brunavarnaáætlun-
ar sveitarfélaga“ verða gefið út á næstunni.
Enn sem komið er hefur reglugerð um lágmarks-
kröfur varðandi tækjakost, húsnæði og mannafla