Helgafell - 01.12.1955, Page 21
Á ÞINGVÖLLUM
19
hjörtu, sem áttust og unnust,
ósátt til lokadcegra,
í vanmœtti og logandi löngun
sem lindir, er sjóða og frjósa,
konunnar harmtryllta hatur,
sem hefndin ein mátti slókkva,
verst peim, sem unni hún einum,
og átti að fullu eftir dauðann.
Ef til vill öldum síðar
í afskekktu heiðarkoti
hófu menn höfuð við frásögn
um hrikaleg, furðuleg örlög,
f>ar sem og þeir voru sjálfir
þrœðir hins órœða vefjar.
Jafnvel hin frostbitna fjalley
með fjörðum, jöklum og dölum
niðaði af lifandi návist
nafna úr sögnum og kvœðum.
Líkt því sem Ijósflœði hafsins
lífgar og ummyndar grjótið,
svo stafaði orðinu að innan:
Ættjórð var sköpuð úr landi.
Hérna við hjartarót Islands,
í helgi hins þingfrœga staðar
er þjóðargrafreitur gerður
göfgasta stórmenni landsins:
afburðasnillingum andans
að auðlegð, fegurð og kynngi.
Hér undir flosmjúkum feldi
hinn fyrsti er lagður til hvíldar.
Utanvið grafhringinn glitrar
á götu úr bafskeljasandi,
en krossmark er greypt í grasið
úr gljádökkum hraunasalla.
Húma tók að. Yfir hvolfið
hvarflaði norðljósabogi