Helgafell - 01.12.1955, Page 27
Á ÞINGVÖLLUM
25
En vitum: að fjandmenn vora
vilhuginn jafnan studdi,
sem oekk með hyggninnar grimu
i góðæri sinnar fremdar,
fyndinn i flokki vina,
fagnaðarhrókur i veizlum,
— hans grimu er nú flett, og fundinn
* fjörráðamaður við lífið.
Aleð ismeygnum reikningsrókum
hann reyndi lóngum að sanna
i ófara óttumyrkri,
að aldrei gætum vcr sigrað.
Nú rær hann sem hljóðast i heimátt
með hlummana i strigareifum.
Um haustlega firði heima
hvarfla maurildaglætur!
Er réttlæti i framtiðarriki
vér reynum að ska-pa öllum,
fer hann líka þar á hnotskóg,
og hver verður þá hans grima?
En menn, sem á laun hafa lifað
og lesið skóhljóð í sundur,
og menn, sem miðuðu kafbát,
á meðan skip þeirra brunnu,
þeir munu af þjálfaðri skyggni
þekkja hans fláráða hjarta.
Og þeir voru þúsund móti einum,
sem þraukuðu án alls, nema vonar.
Magntís Asgeirsson islenzkafii.