Helgafell - 01.12.1955, Síða 64

62
HELGAFELL
„I Guðs friði!“ segi ég.
„Bye-bye!“ svarar menntamaðurinn.
Samstundis hef ég mig til flugs og flýg til fundar við örlagavaldinn.
Hann situr fyrir utan hús sitt á vatnsbakka undir dýrlegri fjallshlíð, niður-
sokkinn í stórar hugsanir.
„Eg er kominn hingað til að segja þér, að ég harðneita að fara til Islands
í næsta jarðlífi.“ Ég hafði hlerað, að ég ætti að sendast þangað.
OrlagaValdurinn hrökk við, en var fljótur að skilja og spyr:
„Hvers vegna?“
Eg svara: „Vegna þess að Íslendingar eru sokknir niður í aumustu skríl-
menningu. Eg mundi visna upp, ef ég ætti að dveljast meðal þeirra.“
„Vinu minn!“ svarar örlagavaldurinn. „Þér voruð víkingar í fornöld og
fóruð um lönd og höf og drápuð fólk og rænduð byggðir og brennduð híbýli
manna og gerðuð frjálsa menn að þrælum yðar. Nú er komið að yðar skulda-
dögum, því að hvert það verk, sem menniinir vinna, vitjar þeirra aftur.
Þér ofsóttuð einnig og líflétuð þá, sem boðuðu yður evangelíum Drottins á
öldum frumkristninnar, og þér pynduðuð þá og brennduð á báli síðar á öld-
um, þegar þeir vitjuðu yðar og boðuðu yður frelsi hugsunarinnar. Nú hafa
þeir ennþá komið til yðar og flutt yður fagnaðarerindi mannúðlegs samfélags.
En boðskapur þeirra fyllti yður skelfingu, af því að þér eruð hræddir og eigin-
gjarnir. Og þér sópuðuð að yður herstöðvum og her og vopnum til þess að
vernda yður fyrir mannúðinni. En þér skynjuðuð ekki, að verndararnir, sem
þér hrópuðuð yfir yður, voru hinir gömlu vinir yðar, sem þér drápuð, rænduð,
brennduð og hnepptuð í ánauð á víkingaöldinni. Nú hafa þeir gert yður að
þrælum sínum og ræna auðæfum yðar og kaffæra yður í skrílmenningu, og
þeir munu leiða yfir yður eld og dauða, ef lögmál hefndarinnar verður ekki
afmáð með boðskap friðar og mannúðar og lausnar þjóðar þinnar undan her og
vopnum, því að vopn leiða til mannvíga, og mannvíg leiða til nýrra mannvíga.
Það er einn meginmáttarviðurinn í innréttingu tilverunnar.
Þú verður að snúa aftur til ættjarðar þinnar, þegar þínum tíma lýkur hér
í heimi, og hjálpa þjóð þinni úr fjötrum illra örlaga, því að þangað liggja ör-
lagaþræðir þínir enn um stund. Þú stóðst þig sæmilega í síðasta jarðlifi þínu,
þrátt fyrir ýmsar hrasanir. Þú munt standa þig betur í því næsta. Og láttu
þér þessi sannindi aldrei úr minni líða: Eins og þér sáið, svo munuð þér upp
skera. þetta er ævarandi og ófrávíkjanlegt lögmál allrar tilveru.“
„Hvaða verk á ég að vinna, þegar ég kem til Islands?“ spyr ég.
„Það munt þú uppgötva sjálfur í fyllingu tímanna.“
„Skítt og bölvað þá,“ svara ég. En mig langar að spyrja: „Koma hinir
líka ?“
Örlagavaldurinn las hugsanir mínar og svaraði: „Myrku öflin eru máttug
í landi þínu, og þeim mun verða hjálpað úr hinum neðri byggðum.“