Helgafell - 01.12.1955, Síða 65

BRÉF TIL RAGNARS
63
„Ljótt er. En ég verð víst að reyna."
Þá maelti örlagavaldurinn, eins og hann hafi séð, um hvað ég var að hugsa,
þegar ég kom heim að híbýlum hans.
,,Yðar verður sigurinn, þegar lýkur. Og þá mun aftur glóa á grænum lauki
hin gullna dögg um morgunstund."
,,I Guðs friði! “ segi ég og hef mig til flugs.
„Friður Drottins sé yfir þér!“ svarar örlagavaldurinn.
Svona var vitrunin.
Klukkan nálægt átta kvöldið eftir fór Margrét út í vissum erindum, en ég
sat heima við að skrifa þennan bréfseðil.
Margrét hafði ekki hitað neitt kaffi, áður en hún fór, en í öðrum hita-
brúsanum var dálítil kaffilögg, sem ég drakk, skömmu eftir að hún var farin.
Nokkru seinna dofnaði yfir andríkinu við bréfgerðina. Þá skrapp ég aftur fram
í eldhús til þess að ganga ennþá betur úr skugga um, hvort enginn dropi væri
eftir í kaffibrúsunum. Þeir voru báðir galtómir.
Kaffikannan stóð á eldavélinni og í henni var svolítill slatti af köldu kaffi.
Eg renndi úr henni í hálfan bolla og drakk. Ekki löngu seinna brá ég mér aft-
ur fram í eldhús og drakk það, sem eftir var í könnunni. Það var tæplega hálf-
ur bolli. •
Margrét kom heim á tólfta tímanum. Hún finnur að einhver ósýnilegur er
í eldhúsinu, en hefur ekki orð á því fyrr en nokkrum mínútum seinna. Eg bið
hana að hita kaffisopa, því að ég ætli að vaka yfir bréfinu til klukkan að ganga
þrjú. Hún hitar kaffið, og ég var hjá henni í eldhúsinu á meðan og spurði hana
frétta af erindum hennar.
Þegar hún hafði lokið við að laga kaffið, tekur hún þann hitabrúsann, sem
löggin var eftir í, þegar hún fór út, og ætlar að hella í hann úr könnunni. En
hvað heldurðu? Brúsinn er þá stútfullur af kaffi.
„Því ertu að biðja mig að hita kaffi, og brúsinn er fullur?“ segir Margrét.
„Það getur ekki verið,“ svara ég, „því að ég tæmdi úr honum síðasta dreit-
ilinn skömmu eftir að þú fórst út.“
„Sjáðu sjálfur! “ segir Margrét.
£g geng að brúsanum, tek hann upp og hristi hann. Hann er fullur. Ég tek
úr honum tappann og renni úr honum dálítilli lögg í bolla. Kaffið var heitt,
eins og því hefði nýlega verið hellt af könnunni í brúsann, en það mundi hafa
verið farið að kólna nokkuð að mun, ef Margrét hefði hellt því í brúsann, áð-
ur en hún fór út, því að brúsinn er gamalt skrifli og heldur illa í sér hita. Það
liggur auk þess í augum uppi, að ég hefði gengið úr skugga um það, hvort
nokkuð væri á brúsunum, áður en ég fór að drekka kalt kaffi úr könnunni,
því að kalt kaffi þykir mér ekki góður drykkur. Og nú rennur það upp fyrir
Margréti, að hún hafði ekkert kaffi hitað, áður en hún fór út, því að hún bjóst
við að verða miklu skemur í erindunum en endirinn varð á.