Helgafell - 01.12.1955, Qupperneq 125

LISTIR
123
- Tónlist -
íslenzk tónlistarhátíS
Við Islendingar, sem fyriv fáum ára-
tugum vorum sönglítil og hljóðfæra-
laus þjóð, höfum á ótrúlega stuttum
tíma ræktað' með okkur tónlistarlíf,
sem vekur undrun og jafnvel aðdáun
útlendinga, ekki sízt þeirra, sem hér
eru kunnugir staðháttum að öðru
leyti. Það er jafnvel ekki óalgengt að
erlendir tónlistarmenn, sem aldrei
hafa til Islands komið, kunni þó nokk-
ur skil á íslenzkum tónlistarmálum
eftir sögusögnum stéttarbræðra sinna,
sem hér hafa verið, og það er óhætt
að fullyrða, að' þeir hafa ekki borið
okkur illa söguna.
Straumur erlendra listamanna hing-
að hefur farið stöðugt vaxandi síðustu
10 árin, og atvikin hafa hagað því
þannig, að vormánuðirnir hafa orðið
mestu tónleikamánuðir ársins í
Reykjavík. Þannig mun og verð’a
framvegis, og liggja til þess ýmsar
ástæður, sem óþarft er að rekja hér.
Nú, þegar það hefur sýnt sig að
innlendur tónlistarflutningur er kom-
inn á það stig, að hér fer fram nor-
ræn tónlistarhátíð með fullum glæsi-
brag, verður mjög á það lítandi, hvort
ekki kæmi til greina að halda hér ár-
lega tónlistarhátíð að vorinu, þar sem
margvísleg tónlist yrði flutt af inn-
lendum og erlendum listamönnum,
ekki ósvipað og gert er í Edinborg og
nú síðustu árin einnig t. d. í Bergen.
Þótt ýmsir annmarkar séu -í svipinn
á framkvæmdum í þessa átt, hlýtur
þessi hugmynd þó að koma mjög til
athugunar í náinni framtíð, og liggja
til þess bæði fjárhagsleg og listræn
rök.
Edinborgarhátíðin er vafalaust orð-
in fyrirferðarmest af öllum tónlistar-
hátíðum, sem haldnar eru. Hún er líka
orðin stórfelldur atvinnuvegur og
tekjulind fyrir borgina, — fyrirtæki,
sem veltir árlega sem svarar hundruð-
um milljóna í íslenzkum krónum og
skilar gríðarmiklum arði í vasa borg-
aranna.
Islenzk tónlistarhátíð yrð'i að sjálf-
sögðu margfalt minni í sniðum en
Edinborgarhátíðin, en gæti þó skilað
góðum listrænum og fjárhagslegum
afrakstri á okkar mælikvarða. Og ef
hátíðin væri vel skipulögð og auglýst
erlendis, mundi hún geta vakið meiri
athygli á Islandi út á við heldur en
allt annað, sem nú er gert til land-
kynningar, og aukið ferðanmnna-
straum hingað til stórra muna.
Hátíðin ætti að fara fram kring mn
17. júní. Hún gæti staðið t. d. tvær
vikur, og þar þyrfti að halda 10—12
tónleika með innlendri og erlendri
tónlist, gamalli og nýrri. Verkefnaval
þyrfti að vanda mjög, og það þyrfti
að vera sem allra fjölbreyttast. Með
tiltölulega litlum tilkostnaði mundi
mega fá heimsfræg tónskáld til þess
að láta frumflutning á verkum sínum
fara fram hér og jafnvel til að semja
verk beinlínis fyrir hátíðina, og mundi
slíkt út af fyrir sig geta vakið heims-
athygli. Jafnframt yrði að gæta ]>ess
vel að gera hlut íslenzkra tónskálda
sem beztan, því að hún á að verða
þeim til hvatningar og uppörvunar en
ekki til niðurdreps. Má þar sennilega
hafa nokkurn varnað af Edinborgar-
hátíðinnni.
Margir munu nú telja að þetta yrði
hið mesta glæfrafyrirtæki, því að hér