Helgafell - 01.12.1955, Síða 129

LISTIR
127
í tónlist mundi kennaraefnið fá í Tón-
listarskólanum, en Ijúka jafnframt i
kennaraskólanum námi í uppeldis-
og sálarfræði og íslenzku.
Það er kunnugt, að ýmsir forystu-
menn fræðslumálanna hafa tekið vel
þessari hugmynd, og er þess því að
vænta, að ekki verði langt að bíða
byrjunarframkv~mda. En jafnvel
þótt hafizt væri handa þegar í stað,
á það þó nokkuð langt í land, að
nægilega margir hæfir tónlistarkenn-
arar séu fyrir hendi handa öllum þeim
skólum, sem þarfnast. þeirra. Úr þessu
mætti bæta nokkuð í svipinn í
Reykjavík og á öðrum þeim stöðum,
þar sem tónlistarskólar starfa, með'
því að viðurkenna nám í þeim sem
hluta af venjulegri barna- og ung-
lingafræðslu, jafnvel þótt í staðinn
þyrfti að slaka eitthvað á námskröf-
um í almennu skólunum.
J. Þ.
- Myndlist -
Galdraneminn Gerður.
Hin unga listakona, Gerður Helga-
dóttir, hélt nýlega sýningu á verkum
sínum í París og hlaut mjög lofsam-
lega dóma. M. a. ritaði franski list-
fræðingurinn Michel Ragun um hana
í tímaritið Cimaise, Revuc de VArt
actuel, og fer grein hans hér á eftir,
lítillega. stytt:
Listamaður, er kýs járn að efni til
að vinna úr, setur sig í margskonar
hættur. Gashylkin skelfa húsverðina,
og þegar það er í þokkabót ung
stúlka, sem notar slíkar vélar, er
henni hiklaust sagt að fara eitthvað
annað til að leika hlutverk galdra-
nemans.
Þetta kom einmitt fyrir Gerði, og
þess vegna hafði hún fyrir nokkrum
mánuðum engan samastað, þar sem hún
gæti unnið. Til allrar hamingju lieíur
nú Luc Bidoilleau skotið yfir hana
skjólshúsi í hinni stóru vinnustofu
sinni í Vaugirard-hverfinu. Bak við
bráðabirgðaskilrúm getur Gerður
óhindrað látið neistana fljúga.
Það er næsta furðulegt að sjá þessa
litlu stúlku, ljóshærða og bláeyga, inn-
an um öll verkfærin, sem hún notar.
Eg þekki engan annan kvenmynd-
höggvara, sem hefur þorað að ráðast
á járnið, og er þó Gerður mjög 'blíð-
leg að sjá.
Erfitt verður að skilja, að hún skuli
geta unnið með sömu verkfærum og
risinn Jacobsen, en hún fer með gas-
flöskurnar eins og sjálfsagða hluti, og
járnborð með máhnsögum, klippum,
þjölum og skrúfstykkjum, gefa her-
berginu blæ smíðaverkstæðis. Sjálf er
Gerður í bláum slopp, með suðugler-
augu fyrir augunum og minnir helzt
á persónu úr vísindareyfara.
Það er að miklu leyti fyrir fordæmi
Gonzales og Calders, að hinir ungu
myndhöggvarar fara meira og meira
að nota „óæðri málma“, en hætta við
brons, gips og stein. Hin mikla við-
urkenning, sem Gonzales fékk eftir
dauða sinn, og hrifningin á líkönum,
er sýna hreyfingu, hafa óhjákvæmi-
lega skapað nýjar stefnur. Eins og
kunnugt er, smíðaði Gargallo fyrstu
líkön úr smíðajárni og plötum kring-
um 1906, og seinna, eða á íirunum
fyrir 1914, taka þeir Marcel Duckanvp
og Archi'penko við af honum. I lang-