Læknablaðið - 15.03.2003, Qupperneq 97

UMRÆÐA & FRÉTTIR / BROSHORNIÐ 35
Af húðflúri og læknaskríft
Alveg áttaður?
Starfsfólkið á öldrunardeildinni var farið að gruna að
Jón gamli væri minna með á nótunum en hans var
venja. Efasemdir starfsmanna jukust til muna þegar
komið var að Jóni á stofugangi í úthverfum sloppn-
um og með krummafót. Samúel læknir ákvað að
reyna að komast nær því hversu vel áttaður Jón væri.
Eftir stofuganginn gekk Samúel til gamla mannsins
og sagði: „Sæll vertu, Jón minn. Getur þú sagt mér
hvar þú ert staddur núna?“ „Þetta finnst mér nú und-
arleg spurning frá manni sem er á staðnum,“ sagði
Jón og gekk burt.
í kvöldverðarboði
Tveir skurðlæknar voru ásamt mökum sínum og
fleira fólki í matarboði. Á boðstólum var lambalæri
og tilheyrandi lífrænt ræktað grænmeti. Gestgjafinn
skar lærið í sneiðar og var drjúgur með sig. „Jæja,
hvernig finnst ykkur mér takast upp við að skera lær-
ið?“ spurði hann, „og það fyrir framan þessa áhorf-
endur.“
„Ekki sem verst,“ sagði annar skurðlæknirinn.
„Reyndu nú að koma því saman aftur.“
Húðflúruð með botnlangabólgu
Ung kona með fjólublátt hár og húðflúr hér og þar
um líkamann kom á bráðamóttökuna að næturlagi
og bar sig illa vegna kviðverkja. Allt benti til þess að
hún væri með botnlangabólgu og ákveðið var að
skera hana upp án tafar.
Þegar verið var að því undirbúa konuna fyrir
aðgerðina kom í ljós að kynhárin voru græn að lit.
Fyrir ofan hárin var tattúerað „Ekki troða á grasinu".
Eftir aðgerðina skrifaði læknirinn á umbúðirnar:
„Afsakaðu, en ég varð að slá grasið.“
í augnskoðun
Augnlæknirinn benti á efstu röðina á sjónprófunar-
spjaldinu og sagði: „Viltu lesa þetta fyrir mig.“
„Þú verður víst að lesa það fyrir mig,“ sagði sjúk-
lingurinn sem var kominn á efri ár. „Getur það verið
að þér sé ekki ljóst að ég kem til þín af því að ég sé
svo il!a?“
þegar hann finnur að konan grípur hann hreðjataki.
„Heyrðu mig, frú mín, viltu vera svo væn að spenna
greipar.“
„Já,“ sagði konan, „en við ætlum að fara voðalega
varlega svo við meiðum ekki hvort annað, er það
ekki?“
Hvort er verra?
Lækninum fannst auðveldara að eiga samskipti við
eldri konu sem heyrði ákaflega illa með því að skrifa
á blað það sem hann vildi að hún skildi. Dag nokkurn
kom hún á stofuna til að fá niðurstöður úr rannsókn-
um. „Læknir minn góður, þú mátt ekki móðgast við
mig, en ef það er eitthvað sem ég þarf að vita þá bið
ég þig fyrir alla muni að fá ritarann þinn til að skrifa
það á blað fyrir mig. í einlægni sagt held ég að skriftin
þín sé verri en heyrnin mín.“
Of fljótur á sér
Ung kona kom með kornabarn á stofu til læknis.
„Það er eitthvað sem amar að þessum dreng,“
sagði konan, „í stað þess að þyngjast hefur hann lést
um fimmhundruð grömm á einni viku.“
Læknirinn skoðaði barnið, lagði það svo frá sér og
byijaði að hneppa frá skyrtu konunnar. Síðan tók
hann til við að kreista brjóst hennar þangað til hún
hafði unnið bug á undrun sinni og geðshræringu og
öskraði: „Hvað ertu eiginlega að gera, maður?“
„Sjáðu nú til, góða mín,“ sagði læknirinn og virtist
hvergi banginn. „Þetta barn er vannært og ég er ein-
ungis að ganga úr skugga um hvort það sé nóg mjólk
í brjóstunum þínum.“
„Þú ert ekki að kreista réttu brjóstin, lagsi, því
systir mín á barnið.“
Streita og nöldur
Mjög stressaður náungi kom í eftirlit á stofuna til
heimilislæknisins með eiginkonu sinni sem nöldraði
út í eitt. Eftir að hafa skoðað manninn skrifaði lækn-
irinn upp á kröftugar róandi töflur.
„Hve oft á ég að taka þessar?“ spurði maðurinn.
„Við skulum byrja með eina á sex klukkustunda
fresti. En þær eru ekki handa þér heldur konunni,“
sagði læknirinn og var feginn að viðtalinu var lokið.
Bjarni Jónasson
bjarni.jonasson@gb.hgst.is
Hjá tannlækninum
Konan er sest í stólinn hjá tannlækninum. Hann gerir
sig líklegan til að hefjast handa og hallar sér fram
Læknablaðið 2003/89 273