Tímarit Máls og menningar - 01.10.1942, Qupperneq 20

122
TÍMARIT MALS OG MENNINGAR
ar (Ministres plénipotentiares) að tign og annast utanríkis-
þjónustu stríðandi Frakklands erlendis.
Ráðunevtið til varnar nýlenduríkinu hefur upp frá þessu
ekki annað hlutverk en „að gefa út ráðgefandi álit um
málefni, sem varða varnir nýlendnanna og þátttöku þeirra
i striðsrekstrinum“.
Þjóðnefndin franska var þegar í stað viðurkennd af
rikisstjórn Bretlands, og fljótlega af rikisstjórnum Belgíu,
Grikklands, Luxemburg, Ilollands, PóUands og Tékkó-
Slóvakíu, Sovétríkin liófu þegar opinhera stjórnmálasam-
vinnu við liina nýju stjórn og lýstu sig reiðubúin til þess
að semja við liana um öll málefni, er lúta að hernaðar-
rekstri og samvinnu Bandamanna. Stjórn Sovétríkjanna
hét einnig, á sama liátt og stjórn Bretlands hafði áður gert,
að tryggja fullkomið og óskorað sjálfstæði og stórveldis-
aðstöðu Frakklands. Síðan hafa Irak og Egiptaland ákveð-
ið að taka upp stjórnmálasamhand við þjóðnefndina
frönsku eftir að hafa slitið stjórnmálasamhandi við Vichy.
Loks hefur stjórnin í Washington alveg nýlega viðurkennt
þjóðnefndina sem samningsaðila um allt, er varðar stríðs-
reksturinn og skipzt á stjórnmálaerindrekum við de Gaulle.
Þessi ákvörðun stjórnarinnar í Wasliington mun auka
þá nánu samvinnu, sem þegar var liafin í Kyrraliafsný-
lendum stríðandi Frakka, eftir að Roosevelt forseti liafði
lýst þvi yfir, að varnir þessara nýlendna væru lífsnauðsyn
fyrir Bandaríkin. Samþykktin er einnig eftirtektarverð
sakir athugasemdanna, er fylgja henni. Þjóðnefndin
fianska, segir í greinargerð Bandaríkjanna, „heldur í
lieiðri þjóðlegum anda Frakklands og stofnána þess“,
hún er sammála stjórnum Bandaríkjanna og Bretlands
um „hlutverk og háttu stjórnarstefnu Frakklands, sem
endanlega hlýtur að ákvarðast af frjálsri tjáningu þjóð-
arinnar við skilyrði, er gera henni kleift að tjá óskir sínar,
án áhrifa kúgunar af nokkru tagi“, og loks er þjóðnefndin
„tákn franskrar mótspyrnu yfirleitt“.
Athugasemdir þessar verðskulda, að þeim sé gaumur