Tímarit Máls og menningar - 01.10.1942, Blaðsíða 74

176
TÍMARIT MÁI.S OG MENNINGAR
vetna um sveitir landsins. þar sem fræðsltimálastjórnin
telur þörf á. Fræðslumálaskrifstofan gæti vafalaust með
stuttum fyrirvara látið í té áætlun um kostnað við þessar
framkvæmdir, því næst ætti að veita úr rikissjóði nægilegt
fé í þessu skyni, sennilega 5—8 miljónir króna, og hefjast
lianda um byggingar jafnskjótt og hægt er að koma því
við.
Þeir, sem kynnu að telja, að í stórt væri ráðizt með því
að hrinda í framkvæmd þessari áætlun, ættu að hugleiða,
að hin hæsta fjárliæð, sem ætla má, að til þessara bygg-
inga þju'fti að verja, jafnvel þótt ríkið greiddi meirihluta
hvggingarkostnaðar eins og liér er vikið að, er aðeins
lítið brot af því, sem einstakir menn hér á landi græða nú
árlega, og á hinn bóginn, að hér er um að ræða eitt liið
þýðingarmesta menningarmál íslenzkrar alþýðu. Enda er
þess að vænta, ef rausnarlega verður á þessu máli tekið
af löggjafar- og ríkisvaldinu, þá rísi upp á næstunni víðs-
vegar um byggðir landsins mennta- og menningarsetur,
sem hafi, er stundir líða, víðtæk áhrif á félagsmál, íþrótt-
ir, andlegt líf og heimilismenningu sveitanna og þjóðarinn-
ar allrar.
Liam O’Flaherty:
Blóð.
Kanínusonur sat við opið á holunni sinni, sleilcti sól-
skinið og dottaði. Stóru eyrun hans lágu aftur með bakinu
og síðurnar bærðust mjúklega við andardráttinn. Öðru
hvoru hlés hæg gola neðan frá læknum, ýfði brúna loðfeld-
inn hans og setti hann silfurröndum. Þegar golan straukst
um litla angann, þefaði hann í allar áttir og þráði, að
mamma kæmi og gæfi sér að sjúga.