Tímarit Máls og menningar - 01.12.1946, Page 8

246
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
Og manstu
eitt kvöld undir rökkur.
Þú stóðst í fjöru með fóstru þinni.
Þið liorfðuð með ugg á jrosna hlunna,
út á fjörðinn,
til himins, —
þið áttuð von á litlum háti jyrir eyrarodda,
en hann kom ekki.
Og rökkrið varð að þungu myrkri með veðurhljóði,
þögn
og tárum í kodda,
og þú sofnaðir einsamaU í oj stóru rúmi.
Og manstu
gleði þína á miðri nóttu,
er þú vaknaðir við, að á koll þinn
var lagður vinnuharður lófi
og um vanga þinn
strokið mjúku og lilýju handarbaki.
Fóstri þinn var kominn
— og kyssti þig, er þú lagðir hendur um háls hans.
Og það var enn kul í sjóvotu yjirskegginu.
Og nœsta tnorgun var blár steinbítur
á héluðum hlaðvarpasteini,
og sól sindraði í silfri ýsuhreisturs, —
og hamingja í húsi fátœks manns.