Tímarit Máls og menningar - 01.12.1946, Blaðsíða 51

LÝÐRÆÐI
289
sprettur. Með brotthvarfi stéttabaráttu og flokkastreitu er hins vegar
úr sögunni öll sú gegndarlausa stjórnmálaspilling, sem áður er lýst,
allt hið andlega ofbeldi, ósanninda-, falsana- og blekkingaáróðurinn,
hin skipulagða spilling hugarfarsins, sem auðkennir stjórnmála-
starfsemi borgaralýðræðisins.
Og þar með er nú mannkyninu opnuð Ieið frjálsrar, eðlilegrar
þróunar til æðra siðgæðis, leið sem er því lokuð, á meðan auðvalds-
skipulag er í gildi, leið hins sósíalíska lýðræðis, frelsis, jafnréttis
og bræðralags. Eftir að sósíalismi er kominn á um öll lönd jarðar,
mun mannkynið taka meiri framförum í alhliða siðgæðisþroska á
fáeinum mannsöldrum en jafnmörgum árþúsundum áður. Á tiltölu-
legg skömmum tíma mun því takast að vinna upp það, hversu sið-
gæðisþróun þess er orðin aftur úr þróun vísinda og tækni. Vitneskju
sinni og verklegri kunnáttu mun maðurinn þá ekki framar beita
náunga sínum til tjóns og tortímingar, heldur mun hún eingöngu
verða hagnýtt samfélaginu í heild og sérhverjum af þegnum þess til
þroska og blessunar.
Þegar þróun þjóðfélagsins er svo langt á veg komið, að öll grein-
ing í hagsmunastéttir er gersamlega út þurrkuð, tekur ríkið sjálft
að deyja út, vegna þess að þá verður æ minni þörf sérstaks ríkis-
valds. Algert afnám ríkisvaldsins, — það er hin mikla lýðræðishug-
sjón sósíalismans, er framkvæmd mun verða að fullu á hinu síðara
og æðra stigi sameignarþjóðfélagsins, félagsþróunarstigi komm-
únismans. Þessi staðreynd kemur að vísu lítt heim við þá lýsingu
borgaralegra áróðursmanna, að hin sósíalíska samfélagshugsjón sé
einhver allsherjar ríkisvél, gífurlegt bákn, þar sem þegnarnir yrðu
gerðir að sálarlausum snúðum og snældum, gersneyddir öllu sjálf-
ræði og einstaklingseðli, dæmdir til að þjóna annarlegu og óper-
sónulegu kúgunarvaldi, en sú lýsing, sem á raunar furðuvel við um
stöðu verkamannsins gagnvart auðvaldsstóriðju nútímans, er eigi að
síður eins fjarri því og verið getur að eiga nokkuð skylt við sam-
félagshugsj ón sósíalismans. Um þessa fölsun borgaralegra áróðurs-
manna á reyndar hið sama við sem um flestar aðrar falsanir þeirra
á kenningum sósíalismans, að til grundvallar eru lagðar ákveðnar,
óvefengjanlegar staðreyndir, en þær síðan mistúlkaðar á ýmsan veg
eftir þeim áróðursþörfum, sem um er að ræða hverju sinni, þannig