Tímarit Máls og menningar - 01.03.1954, Blaðsíða 117

UMSAGNIR UM BÆKUR
107
Á Westminsterbrú.
Enskur texti:
Earth has not anything to show more
fair:
Dull would he be of soul who could
pass by
A sight so touching in its majesty:
íslenzkur texti:
Hver mundi ganga hröðum skrefum hjá
svo hreinni fegurð sem við augum skín:
f morgunbjarmans bleika rekkjulín
er borgin sveipuð enn með lukta brá.
Enskur texti:
This city now doth, like a garment, wear
the beauty of the morning; silent, bare,
Ships, towers, domes, theatres and
temples lie
Open unto the fields, and to the sky;
íslenzkur texti:
dómkirkjur, leikhús, turna og hvolfþök
og hallir fornar, — líkt og töfrasýn [há
í huliðslönd, sem heillar augu mín, —
í hátign ber við loftin tær og blá.
Þeir eru þarna samankomnir Shake-
speare, Púsjkin, Heine, Schiller, Shelley
og fleiri, og svo ólíkum ljóðum eins og
Hausti Pusjkins og Gríska skrautkerinu
eftir Keats, hinu hraða og hinu kyrr-
stæða, gerð jafn glæsileg skil. Gríska
skrautkerið flytur þann fegurðarboð-
skap, sem mest hefur verið umdeildur
af listamönnum 20. aldarinnar, sem sé
hvað sé fegurð, en skáldið svarar því
með orðunum „hið fagra er satt hið
sanna fegurð hrein“, þetta fagra sem er
svo breytilegt hugtak, jafnvel misnotað,
átti sér stað og stund á dögum Keats.
„Haust“ Púsjkins er órímað en líkara
náttúruöflunum þannig. Sum ljóð gefa
engin tækifæri til stuðlasetningar eins
og t. d. japönsku ljóðin:
Hann bróðir minn fór léttklæddur af
0, vindur frá Saó, [stað.
stilltu nepju þína
þangað til hann kemur heim.
Það er annar og léttari hljómur í aust-
urlandaljóðum, þó dýpri speki. Nú er
japönsk list að komast í tízku með vest-
rænum þjóðum jafnt og japanskur
klæðaburður, og sést þá að haldi menn
fast í gullkórónu sína verður hún ekki
frá þeim tekin. Einhverntíma kemur að
okkur að segja öðrum þjóðum hvernig
yrkja skuli ef við þá eigum nokkur þjóð-
areinkenni, þegar sá tími kemur.
Islendingar halda það vera auðvelt að
yrkja á útlenzku þar sem engar hindran-
ir svo sem stuðlar og höfuðstafir eru í
vegi. Það eru íslendings orð að Sjeik-
spír hefði átt að yrkja á íslenzku. En
jafnvel í útlöndum eru margir kallaðir
en fáir útvaldir.
Omar Kajam er kannski h'fseigastur
allra skálda, því enn er keppzt við að
þýða ferhendur hans jafnt á íslenzku
sem önnur mál en auðvitað stendur hin
ágæta þýðing Fitzgeralds á bak við
skriðuna. Það er skiljanlegt hví sá meist-
ari freistar margra, en þó gerði kannski
minna til þótt eitthvað annað hefði ver-
ið tekið til meðferðar en einmitt hann,
enda þótt þessi þýðing sé allt öðruvísi
og stundum nákvæmari en hinar, sam-
kvæmt texta Fitzgeralds.
Ég get ekki stillt mig um að tilfæra
enskan texta og þrjár þýðingar á hinni
víðfrægu ferhendu sem hljóðar svo:
A Book of Verses underneath the Bough,
A Jug of Wine, a Loaf of Bread —
and Thou
Beside me singing in the Wilderness —
Oh, Wilderness were Paradise enow.