Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.09.1954, Síða 36

Tímarit Máls og menningar - 01.09.1954, Síða 36
146 TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR sem stóð opinn, niður umferðarinnar fyrir utan, og síðast en ekki sízt, hennar eigin hugrenningar. Ef til vill var hún að hugsa um bílinn sinn, ef til vill var hún að ráðgera skemmtiferð upp í sveit að loknum vinnu- tíma, kannski austur að Þingvöllum, þar sem reyrgresi og lyng angar með persónulegum blæ eins og ung stúlka, sem situr úti í horni og hamr- ar á ritvélina sína. Það var annars undarlegt, hvað hann gat stundum orðið háfleygur í návist hennar. — Tómas, sagði hún og leit upp, — forstjórinn bað mig að segja yður, •að reikningarnir frá því í gær væru í skrifborðsskúffunni hægra megin. Forstjórinn óskar, að þér raðið þeim, og farið með þá til innheimtu. — Já, sagði hann; og löngu seinna, löngu eftir að það var hætt að bera vott um fágun og meðfædda kurteisi, bætti hann við: — Ég þakka yður fyrir. En kurteisin á að koma strax, hún á að fylgja hinum sjálfsagða hjart- slætti samtalsins, svo hún sé einlæg og eðlileg. Að vísu voru þetta aðeins skilaboð, og í rauninni hafði hann verið fjarska kurteis, en kannski heldur seinlátur. Hann byrjaði að raða reikningunum, skipulagði þá samkvæmt um- ferðareglunum, upp Hverfisgötu, niður Laugaveg. Undarlegt að svona rík og falleg stúlka skyldi vinna fyrir sér á þennan hátt, vera stundaþræll eins og hann; já, eins og hann, að nokkru leyti. Auðvitað keypti hún ekki brauð og mjólk fyrir kaupið sitt, heldur bensín og hjólbarða. Var það ekki heillandi tilhugsun og mátuleg svívirðing við hina mislyndu peninga, að geta brennt þeim og sóað í bensín og olí- ur, rétt eins og þeir væru óhreint, fánýtt skítti, sem aðeins var hægt að nota til auðmjúkrar þjónustu? Jæja, þarna glopraði hann númerinu á Hverfisgötu 80 niður fyrir 68. — Tómas, — hann hrökk við, því hún sagði það svo snöggt, — viljið þér skreppa út í búð og kaupa einn Kók? — Já, takk, sagði hann og fór eilítið hjá sér, því brosið á íbjúgum vörum hennar var svo leyndardómsfullt og heillandi. Og á meðan hann tók við peningunum, horfði hann á gullskreytta hönd hennar djúpri, heitri aðdáun. Á leiðinni með Kókinn var hugur hans upplyftur, svo einstaklega heiðskír og frjáls, langt, langt frá hinum hversdagslega veruleika.
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84

x

Tímarit Máls og menningar

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.