Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.07.1957, Síða 80

Tímarit Máls og menningar - 01.07.1957, Síða 80
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR innbrotsþjófur. Vinkona hans fær vinnu við að dansa í lélegu söngleikahúsi. Þegar hann sleppur úr fangelsinu fær hann vinnu sem þjónn á sama stað og syngur vísurnar sínar frægu. En lögreglan eltir vinkonu hans uppi og vill koma henni fyrir á uppeldisheimili handa munaðarleysingjum. Þau yfirgefa veitingahúsið í leit að nýjum æfintýrum ... Borgarljósin höfðu verið þanin eins og strengur sem er að því kominn að bresta. En í Nútímanum var Chaplín léttúðugur, bæði í leik sínum og söguþræði. Sumir töldu það merki um slen eða hirðuleysi. Þeir höfðu ekki skilið eða ekki viljað skilja rauða þráðinn í Nútímanum. Þrátt fyrir fullkomna ástargæfu virtist nokkuð slakað á í síðasta hluta myndarinnar, því hann átti að sýna örlög milljóna annarra atvinnuleys- ingja. Ef Chaplín hefði viljað ljá mynd sinni örlagaríka reisn, hefði hann aðeins þurft að breyta atburðarásinni. Fyrst hefði hann get- að sýnt Charlie, sem leitar að vinnu og fær aðeins snöp. Síðan hefði söguhetjan getað fengið vinnu í stórri verksmiðju og orðið vitstola af að standa við færibandið. Loks hefði hann getað gripið rauða fánann. En ef myndinni hefði lokið með því at- riði er auðvelt að ímynda sér hverjum árás- um Nútíminn hefði orðið fyrir. Blöðin hefðu þegar leitað uppi ýmsar fyrri yfirlýs- ingar Chaplíns og m. a. notað sér söguburð Mary Reeves, en hún hélt því fram að hann hefði sagt við sig í fyllstu alvöru: „Bráðum verður allur heimurinn bolsévískur, Eng- land eins og öll önnur lönd. Og ég verð kjörinn forseti brezka sovétlýðveldisins." Chaplín lagði ekki áherzlu á hádrama- tískan söguþráð heldur skaut inn í mynd- ina eins miklu af kátínu og skemmtiatrið- um og unnt var. Fyrsta hálftímann setti liann meginviðfangsefni Nútímans á svið með óvenjulegum áhrifaþunga. En síðan var svo að sjá sem hann vildi fá áhorfendur til að gleyma dirfsku sinni með gamanlát- um og skoplegum tilburðum. Þessi stílbrögð urðu til þess að æði mörg blöð gerðu lítið úr Nútímanum og lýstu Chaplín sem úreltum og meinlausum manni, sem lifði í endurminningum um frægð for- tíðarinnar. En önnur blöð, þau afturhalds- sömustu, skrifuðu á hinn bóginn: Chaplín er gagnrýndur fyrir aS vera bitr- ari og öfgajyllri en nokkru sinni fyrr. Manni finnast stjórnmálaskoðanir hans um þessar mundir býsna áþekkar kommúnisma. Honum fyrirgefst ekki, að hann birtist nú skýrar en nokkru sinni jyrr sem svarinn fjandmaður atvinnurekenda og lögreglu. I Frakklandi kom þetta sjónarmið fram hjá André Antoine, sem hafði verið fremst- ur leikhúsmanna í Frakklandi fyrir 1914, en lauk ferli sínum sem slakur kvikmynda- gagnrýnandi. Heildaráhrifin eru, skrifaði hann í Le Journal, ísmeygilegt spott með bolsévískum keimi. Pierre Leprohon svaraði Antoine með þessari skilgreiningu á atvikinu, er Chaplín grípur rauða fánann: Þegar Charlie birtist í þessu atriði sem uppreisnarleiðtogi, veit hann ekkert af því sjálfur. Aðvörunarklútur dettur af vörubíl. Charlie, sem alltaf hefur verið hirðumaður, hleypur á eftir bílnum til að setja klútinn á sinn stað, og kröfugöngumenn þurfa ekki meira til að líta á klútinn sem jána og Charlie sem leiðtoga sinn. Hver veit, hvort Chaplín er ekki með þessu að hœðast að trúgirni þessara vesl- ings manna og sýna, að þeir taka ekki einu sinni eftir því, að sá sem á fánanum heldur og fer í fylkingarbrjósti veit ekki af nœrveru þeirra og hefur ekki hugmynd um hvert hann er að hlaupa? 158
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116

x

Tímarit Máls og menningar

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.