Tímarit Máls og menningar - 01.05.1958, Page 40

TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
Dauðinn kom óséður yfir auðnina,
óséður af hári álfkonunnar.
Ekkert blóð í hófförum,
ekkert blóð á hjarni,
aðeins óp í kyrrð.
Aðeins hófför að skör
og andlit og brostin augu,
og andlit eins og ís vatnsins.
Stjarna vakir á ísnum,
hún hefur roðið himininn blóði.
Til að stirna andlit dauðans,
til að glita hár álfkonunnar,
til að ríkja með þögn fjallanna.
Svo lokast auga djúpsins
og líf storknar í vök,
líf eins og silfur frostsins.