Tímarit Máls og menningar - 01.10.1961, Side 13

EFNAHAGSBANDALAGIÐ
inu skuli stórveldin Frakkland, Ítalía
og Vestur-Þýzkaland hafa fjórfaldan
atkvæðisrétt á við t. d. Lúxembúrg,
og að hver ákvörðun skuli talin end-
anleg að lokum sem stórveldin þrjú
standa að, þótt smáríkin séu á móti.
Hins vegar segir í skýrslunni að þetta
hafi gefizt mjög vel hingað til og er
gefin á því svofelld skýring: „Vel
gengur oft að ná samkomulagi, þar
sem þau lönd, sem eru í minnihluta,
falla frá skoðun sinni frekar en að
bíða ósigur í atkvœðagreiðslu
Auk þessa er enn ein veigamikil
stofnun innan bandalagsins, dómstóll
sem er hafinn yfir dómstóla og stjórn-
arvöld einstakra ríkja í mikilsverðum
rnálinn og getur ákvarðað refsingar
sé fyrirmælum framkvæmdastj órnar-
innar ekki fylgt. Einnig eru ákvæði
um voldugan sameiginlegan banka.
Þannig er stjórnarkerfi hins nýja
Evrópustórveldis í megindráttum, en
í fyrsta áfanga er lögð megináherzla
á að samræma efnahagskerfi aðildar-
ríkjanna, því það er að sjálfsögðu
grundvöllur hins stjórnarfarslega
samruna. Nokkur aðalatriði þeirra
ráðstafana eru á þessa leið:
í 3. grein samningsins segir að
hvert aðildarríki skuli framkvæma
„brottnám tolla og beinna viðskipta-
hafta á innflutningi og útflutningi
vara milli aðildarríkjanna, svo og
aðrar ráðstafanir, sem svipuð áhrif
hafa“. Með öðrum orðum: við verð-
um að afnema alla tollavernd fyrir
hinn unga iðnað okkar og landbúnað
og heimila að erlendar iðnaðarvörur
og landbúnaðarvörur keppi hér á
j afnréttisgrundvelli. Ekki ætti að
þurfa að færa rök að því að með slík-
um aðgerðum væri verið að kveða
upp dauðadóm yfir verulegum þátt-
um í iðnaði okkar og landbúnaði. Og
þetta atriði hefur einnig félagsleg
áhrif. I stað misjafnrar tollheimtu,
sem tekin hefur verið mest af svoköll-
uðum lúxusvörum, á nú að koma
söluskattur sem leggst jafnt á brýnar
vörur sem miður þarfar, jafnt á inn-
lendar vörur sem erlendar, og bitnar
að sjálfsögðu þyngst á þeim sem búa
við erfiðust kj ör.
í 3. grein samningsins er einnig
ákvæði um „setningu sameiginlegs
tolls og sameiginlegrar viðskipta-
stefnu gagnvart löndunum utan
bandalagsins“. Með öðrum orðum:
viðskiptastefnan færist úr okkar
höndum í hendur bandalagsins, og
við neyðumst til að setja aukatolla á
allar vörur sem við kaupum utan
þess. Þannig yrðu t. d. vörur sem við
keyptum í vöruskiptalöndum dýrari í
útsölu en aðrar vörur, og þar sem um
fullt verzlunarfrelsi á að vera að ræða
innan bandalagsins myndu þær að
sjálfsögðu ekki seljast ef um sam-
keppni væri að ræða. Slík viðskipti
yrðu því ókleif.
Enn eitt ákvæði þriðju greinar
251