Tímarit Máls og menningar - 01.10.1961, Blaðsíða 17

EFNAHAGSBANDALAGIÐ
en ekki einhverri annarri hlutfalls-
tölu, en engin svör hafa fengizt. Sýnt
hefur verið fram á að því fer fjarri
að þessi aðgerð hafi verið fram-
kvæmd vegna hagsmuna íslenzkra at-
vinnurekenda almennt, þvert á móti
veldur hún ýmsum þeirra miklum
erfiðleikum. En ástæðan liggur í aug-
um uppi ef menn gera sér grein fyrir
því hvernig ráðamennirnir hugsa:
Sérfræðingar ríkisstjórnarinnar
meta kjarabætur þær sem verkafólk
samdi um í sumar rúm 13% ef allt er
meðtalið. Gengisbreyting um rúm
13% hefur þann tilgang að erlendur
atvinnurekandi sem greiðir kostnað
sinn í gjaldeyri borgi nákvæmlega
sömu upphæð fyrir keypta vinnu-
stund og hann hefði þurft að gera fyr-
ir verkföll. Gengislækkunin er þannig
framkvæmd í þágu erlendra atvinnu-
rekenda einvörðungu, án tillits til
þess hvað hentar íslenzku þjóðinni
sjálfri. Það er þegar farið að fram-
kvæma stefnu Efnahagsbandalagsins
lið fyrir lið af jafnmikilli festu og ef
sjálf yfirstjórnin væri að verki, en
ekki hin væntanlega hreppsnefnd í
stjórnarráðinu í Reykjavík.
Þannig hefur samhengið milli dæg-
urbaráttunnar og þeirra stóru átaka
sem ráða örlögum aldrei verið nán-
ara en nú. Og aldrei hefur það verið
jafn brýnt og nú að samtök almenn-
ings, verldýðssamtökin og önnur
fjöldasamtök, beiti öllu afli sínu til
átaka við auðstéttina og ríkisvald
hennar. Það er ekki aðeins ranglætið
í innanlandsmálum sem knýr á, það
er ekki aðeins óvirðingin sem verk-
lýðssamtökunum og öllu vinnandi
fólki hefur verið sýnd, það er barizt
um sjálfa framtíð íslenzku þjóðarinn-
ar.
Ef íslenzka þjóðin á að sigra í þess-
um átökum við spillta og örvænting-
arfulla valdamenn þarf hún að beita
þeim vopnum sem að gagni mega
koma, lifandi lýðræðisbaráttu fólks-
ins sjálfs. Sigurleið okkar er bundin
því að hver einasti landsmaður hugsi
vandamálin, myndi sér skoðun og
berjist fyrir henni. Við megum ekki
lita á sjálf okkur sem áhorfendur
meðan einhverjir háttsettir höfðingj-
ar ráða örlögum okkar til lykta, við
megum ekki halda að okkur höndum
og bíða eftir því að aðrir vinni verk-
in fyrir okkur. Við þurfum að magna
öll baráttutæki okkar, verklýðssam-
tökin, stjórnmálasamtök okkar, mál-
gögn okkar, og gera þau atkvæða-
meiri og áhrifaríkari en nokkru sinni
fyrr. Við þurfum að svara árásum
afturhaldsflokkanna á lífskjör okkar
og réttindi og áformum þeirra um að
þurrka ísland út af heimskortir.u sem
sjálfstætt ríki með eldlegri sókn.
í þeirri baráttu bindum við sem
fyrr vonir okkar fyrst og fremst við
verklýðssamtökin, þessa öflugu bar-
áttusveit sem um langt skeið hefur
ekki tapað einni einustu stórorustu á
255