Tímarit Máls og menningar - 01.10.1961, Side 36

FRANCIS JEANSON
Stríð okkar
(Almenningsálitið í Vestur-Evrópu hefur varla gert sér Ijóst mikilvægi stríðsins sem háð
hefur verið í Alsír og enn er ekki séð fyrir endann á; hinar örlagaríku afleiðingar sem
það getur haft ekki aðeins fyrir Frakkland heldur alla Vestur-Evrópu; þá ábyrgð sem
allar ríkisstjórnir Atlantshafsbandalagsins hera í rauninni sameiginlega á því sannnefnda
þjóðarmorði sem Frakkar hafa iðkað í Alsír í sjö ár samfleytt. Óhætt er að segja að engir
stríðsglæpir sem framdir hafa verið síðan á valdadögum nazista komist í hálfkvisti við
afrek franska hersins í Alsír.
Nær ein milljón drepnir, nær tvær milljónir í fangabúðum, af þjóð sem telur urn níu
milljónir: slíkar voru hinar nöktu tölur Alsirstríðsins fyrir ári. Þar hafa að vísu ekki
verið notaðir gasofnar, en fullkomin hergögn, sem minnsta kosti framan af voru beint eða
óbeint komin frá Atlantshafsbandalaginu, hafa gert frönsku herforingjunum kleift að
drepa tíu Alsírbúa á móti hverjum manni sem þeir hafa misst.
Þetta stríð hefur verið nýlendustríð í verstu mynd sinni, bæði að markmiðum og aðferð-
um. Markmið: að viðhalda efnahagslegu þrælahaldi og pólitískri kúgun einnar milljónar
landnema á níu milljónum „frumhyggja". Aðferðir: að viðurkenna ekki einu sinni and-
stæðinginn sem andstæðing, heldur úrskurða hann glæpamann andspænis hinni sönnu
réttvísi kúgarans; að viðurkenna hann ekki einu sinni sem mann, heldur gera hann að
lægri veru sem ekki á kröfu til neinnar lagaverndar, heldur aðeins til pyndinga. (Sbr.
Henri Alleg: Rannsóknin, ásamt formála, í 4. og 5. hefti þessa tímarits 1960.) Sú sérstaka
tegund af fasisma sem sýkt hefur mikinn hluta franska hersins í Alsír hefur án nokkurrar
blygðunar tekið upp aðferðir nazista og notið til þess aðstoðar þýzkra stríðsglæpamanna
sem hafa verið aufúsugestir í hinni alræmdu útlendingaherdeild.
Vegna Alsírstríðsins hefur lýðræði í Frakklandi beðið mikinn hnekki, svo þar er í raun-
inni ekki lengur um þingræði að tala, en hreinn fasismi, eða borgarastríð, vofir yfir. En
ef sá yrði endir á strfðinu að við tæki kalt stríð milli Frakklands og Alsírs, eitthvað svipað
því kalda stríði sem nú stendur milli Bandaríkjanna og Kúbu, þá mundi án efa meiri hluti
Afríku taka sér stöðu með Alsír gegn Frakklandi og Vestur-Evrópu. Slík áhrif hefur hið
hetjulega fordæmi alsírsku þjóðarinnar þegar haft í allri Afríku, — þessi „ótrúlega bar-
átta sem að örlagaríkri dirfsku byltingarstarfsins verður ekki jafnað til neins annars en
hinnar „löngu göngu“ Kínverja", að áliti fransks blaðamanns, Servan-Schreibers. Og ef
Afríka sliti sambandi við Evrópu að meira eða minna leyti mundi það hafa svo alvarleg
áhrif á efnahagsþróun Vestur-Evrópu, að ekkert markaðsbandalag gæti bætt upp það tjón,
nema síður væri.
Andstaða vinstri flokka í Frakklandi (fyrir utan sósíaldemókrata, sem ekki eru vinstri
flokkur þar fremur en hér) gegn Alsírstríðinu kom af sjálfu sér, og hvorki kommúnista-
274