Tímarit Máls og menningar - 01.10.1961, Síða 37

STRÍÐ OKKAR
flokkurinn né vinstri sósíalistar hafa látið af að kref jast friðarsamninga í Alsír. En lengra
hafa Jjeir ekki farið. Þeir hafa gætt þess að halda sér innan löglegra takmarka og þing-
ræðislegrar kurteisi, og að sjálfsögðu er það óhjákvæmilegt að skipulagðir og löglegir
þingræðisflokkar noti löglegar aðferðir svo lengi sem fært er, jafnvel gegn ofbeldi og lög-
leysum. En þegar þessi löglega barátta bar því miður sorglega lítinn árangur og alltaf
hallaði á ógæfuhlið í Alsír, risu upp menn í Frakklandi sem töldu að barátta í orði væri
lítilsverð, úr því sem komið væri, ef henni væri ekki fylgt eftir með baráttu í verki. Þeir
gerðu málstað Þjóðfrelsisfylkingarinnar í Alsír að sínum málstað og sögðu stjórn lands
síns, sem stóð fyrir fasistísku nýlendustríði, upp allri hollustu. Það þýddi að þeir gerðust
virkir aðstoðarmenn alsírska Þjóðfrelsishersins.
Einn þessara manna er Francis Jeanson.1 Hann stóð fyrir samtökum í Frakklandi til
hjálpar Alsírmönnum frá 1957 til 1960. Samtök hans („réseau Jeanson") höfðu einkum
tvennskonar hlutverk: að greiða fyrir erindrekum Þjóðfrelsishersins í Frakklandi og að
hjálpa frönskum nýliðum, sem gerðust liðhlaupar vegna andstöðu sinnar við Alsírstríðið,
að flýja land. Nafn Jeansons komst á hvers manns varir snemma árs 1960, því þá hélt hann
fund með nokkrum blaðamönnum í París til að skýra frá starfi samtaka sinna, eftir að
nokkrir liðsmenn hans höfðu verið handteknir (þeir voru dæmdir í september 1960). Sjálf-
ur komst hann úr landi nokkrum mánuðum seinna. Mikil blaðaskrif hófust um þessi mál,
og afstaða Jeansons var úthrópuð sem svik við föðurlandið osfrv. Málgögn vinstri manna
fordæmdu Iíka yfirleitt baráttu Jeansons og samtaka hans, á þeim grundvelli í fyrsta lagi
að engum væri heimilt að bregðast borgaralegum frumskyldum og í öðru lagi með þeim
rökum að þessi afstaða gæti ekki haft pólitíska þýðingu. Til að svara þessari gagnrýni
samdi Jeanson ritlinginn StríS okkar (Notre guerre) sem er dagsettur 6. júní 1960 í París.
Ritlingurinn er hér birtur allmjög styttur. Þýðendum hefur virzt að þrátt fyrir það rit-
deilusnið sem óhjákvæmilega er á bæklingnum, veiti hann svo góða innsýn í Alsírmálið og
ástandið í Frakklandi, og geri auk þess svo góða grein fyrir ýmsum mikilvægum viðfangs-
efnum sem vinstrisinnuð hreyfing hefur þurft að glíma við á undanförnum árum í Evrópu,
að hann ætti nokkurt erindi til athugulla íslenzkra lesenda. — S. D.)
I
ið erum þá svikarar. Herra Bena-
zet hefur sýnt fram á það í
Aurore, herra George Bidault og ein-
hver herra Desmond í Carrefour,
herra Paul Adeline í Réforme og
herra Maurice Duverger í le MondeA
Ég mun síðar taka til meðferðar
þau rök sem þessir vökulu föðurlands-
vinir nota til að bera okkur slíkum
sökum. En fyrst vildi ég segja við alla
þá sem að minnsta kosti gruna okkur
um að hafa að einhverju leyti glatað
samfélagskenndinni, að eina afsökun
1 Francis Jeanson er heimspekingur að menntun. Hann hefur meðal annars ritað tvær
bækur um Jean-Paul Sartre, og ásamt konu sinni samdi hann 1955 bók um Alsír, L’Algérie
hors la loi, sem er eitthvert bezta ritið um nýlendukúgun Frakka í Alsír í 130 ár og skýrir
einkar vel aðdraganda uppreisnarinnar 1954.
1 Frönsk blöð. — Þýð.
275