Tímarit Máls og menningar - 01.10.1961, Qupperneq 51

STRÍÐ OKKAR
ishreyfingarinnar; mönnum hefur
gengið illa að skilja hvers vegna
bráðabirgðastjórnin greip ekki hitt
eða þetta tækifærið til að hrinda
frönsku ríkisstjórninni inn á „ein-
stigi friðarsamninganna“. Mér ber
ekki að taka að mér hlutverk Alsír-
manna og skýra ástæður þess, en eina
ástæðu ætla ég að minnast á sem ég
er viss um að hefur verið þung á met-
unum. Ríkisstjórn Frakklands bauð
vopnahlé, síðan áttu að líða nokkur
ár meðan ástand landsins væri að
komast í „eðlilegt horf“, en að því
tímabili loknu skyldi fara fram þjóð-
aratkvæðagreiðsla um stjórn lands-
ins. Svo ekki sé talað um hið hjákát-
lega eðli þessara skilyrða, þá er samt
nauðugur einn kostur að viðurkenna
að frá efnahagslegu sjónarmiði voru
þau gildra sem Alsírmenn hefðu al-
drei sloppið úr ef þeir hefðu einu
sinni gengið að þeim. Því þau höfðu
að markmiði, og óhjákvæmileg af-
leiðing þeirra hefði orðið, ósigur
byltingarinnar í Alsír.
í tvö, þrjú, fjögur ár hefði Frakk-
land annars vegar haldið áfram fjár-
hagsaðstoð sinni og hins vegar við-
haldið yfirráðum sínum í Alsír, iðn-
aði sínum og öllum sínum fjárhags-
legu lénsréttindum. Það þýðir að í
skiptum fyrir hundrað milljarði á ári
og 5% atvinnuaukningu, hefði það
gert skynsamlega skipulagningu at-
vinnulífsins óframkvæmanlega. Ekki
hefði dregið úr núverandi eymd og
engin von hefði þá birzt framundan.
En kostnaðurinn við eina saman land-
græðsluna1 mundi nema 800 millj-
örðum samkvæmt tæknilegri áætlun,
þar sem þær framkvæmdir mundu
kosta þúsu7id sinnum minna ef lands-
menn stæðu að þeim, og beittu við
þær sínum aðferðum, en auk þess
mundu þær gefa hundruðum þúsunda
Alsírbúa atvinnu. En það er augljóst
að seinni kosturinn er því aðeins
mögulegur að verkamennirnir væru
órjúfanlega tengdir stjómarfarinu.
Þeir menn sem hafa staðið í núver-
andi baráttu yrðu að finna að með
starfinu væru þeir að halda áfram
sömu baráttu frelsis og uppbygging-
ar.
Þetta eru engin sjónarmið hag-
fræðinga: ég er ekki einn af þeim, og
ég hef alltaf nokkra tilhneigingu til að
tortryggja þá. Þetta eru ekki heldur
einkasjónarmið núverandi foringja
byltingarinnar í Alsír; jafnvel þó
þeir væru þeim ekki fylgjandi, mundu
þeir bráðlega neyðast til að gera þau
að sínum sjónarmiðum, ef þeir vildu
halda áfram að stjórna byltingunni.
Því skæruliðarnir þurfa ekki að hafa
lesið Marx til að þekkja þarfir sjálfra
sín og láta sér skiljast að þeir verða
að treysta á sjálfa sig til að fullnægja
þeim, — með því að skipuleggja
1 Þess skal getið að uppblástur jarðvegs-
ins í Alsír er bein afleiðing af landbúnað-
arpólitík Frakka þar síðustu hundrað ár. —
ÞýS.
TÍMABIT MÁLS OG MENNINGAR
289
19