Tímarit Máls og menningar - 01.10.1961, Side 58

ÞORGEIR ÞORGEIRSSON
Sumarnótt
Uppkast að kvikmyndahandriti
ÞAfl eru tólf naglar í bitanum og ryðblettirnir í kringum þá eru eins og
mannsandlit.
Hann liggur á bakið og getur ekki sofnað.
Tólf ókunnug mannsandlit.
Eins og þau þarna niðri.
Hvernig skyldu þau líta út þegar þau sofa?
Líldega eru þau ekki eins undarleg.
Hann er að heiman í fyrsta skipti en honum leiðist ekki.
Ekki heldur eftir að hann er orðinn einn uppi á loftinu þar sem hann á að
sofa, en „bara í nótt, gæzkan“ eins og konan sagði.
Hún sagði alltaf gæzkan.
Það er undarlegt fólk í sveitinni og talsmáti þess annar.
Heima var öðru vísi loft með öðrum blettum.
Það voru skriðdrekar og flugvélar, sem sprengja hús í loft upp. Menn með
tæki, sem spýja eldi.
Stríð eins og í myndablöðunum.
Hérna voru það ryðguð andlit.
Hann brosir með sjálfum sér.
Hér er fólkið með ryðguð andlit, hugsar hann og sér hvert andlit bæjarins í
sínum ryðbletti.
Þá rifjast upp undarlegir atburðir gærdagsins.
En hann fær í þá engan botn. Rís upp, gengur að stafnglugganum og horfir
yfir túnið, inn með fjallinu. Lengra inn í bjarta vornóttina.
Einhvers staðar hinu megin í þessari nótt sváfu þau.
Hann veit alveg hvernig.
Hann hafði svo oft horft á þau sofandi.
En honum er sama.
\
296