Tímarit Máls og menningar - 01.09.1990, Page 72

Ég skrifaði því undir tilbúnu nafni langa og fallega grein um stjömuspeki, þvínæst
mánaðarlega stuttan og frekar heimskulegan texta um hin ýmsu stjörnumerki og teiknaði
sjálfur upp merki Nautsins, Hrútsins, Meyjunnar, Fiskanna. Ég hafði sáralítið upp úr þessu
og þetta var í sjálfu sér hvorki skemmtilegt né merkilegt. Það skondna við þetta var tilvera
mín, tilvera manns sem búið var að strika út úr sögunni, uppsláttarritum um bókmenntir
og símaskránni, tilv :a dauðs manns sem endurholdgaðist nú á dularfullan hátt og fór
skyndilega að boða hundruðum þúsunda ungmenna í sósíalísku landi sannleika stjömu-
spekinnar.
Dag einn sagði R. mér að aðalritstjórinn væri nú kominn með stjömuspekidellu og að
hann hefði beðið mig um að gera stjömuspá handa sér.
Ég tókst allur á loft. Rússar höfðu sett aðalritstjórann í ritstjórastólinn og hann hafði
eytt hálfri ævinni í að lesa marx-lenínisma í Prag og Moskvu!
„Hann var hálf kindarlegur þegarhann baðmig um þetta,“ útskýrði R. brosandi. „Hann
vill síður að það fréttist að hann trúi á hindurvitni frá miðöldum. En hann langar þetta
alveg hræðilega.“
„Fínt er,“ sagði ég himinlifandi.
Ég þekkti þennan ritstjóra. Hann var yflrmaður R. en þar að auki meðlimur æðstu-
nefndar flokksins, þeirri sem hafði umsjón með embættismönnum, og hann hafði lagt líf
fjölmargra vina minna í rúst.
„Hann óskar nafnleyndar. Ég á að gefa þér upp fæðingardag hans, en þú átt ekki að
vita að þetta er hann.“
Þetta fannst mér alveg til að kóróna það: „Það er ennþá betra!“
„Hann ætlar að borga þér hundrað krónur fyrir stjömuspána."
„Hundrað krónur? Hvað þykist hann eiginlega vera, þessi nískupúki?“
Hann varð að gera svo vel að senda mér þúsund krónur. Ég skrifaði sex þéttskrifaðar
blaðsíður þar sem ég dró upp mynd af persónueinkennum hans og lýsti fortíð hans (ég
var með nægar upplýsingar) og framtíð. Ég vann að þessu í heila viku og ræddi málin
fram og aftur við R. Tilfellið er að með stjömuspá má hafa yndislega mikil áhrif á hegðun
fólks, jafnvel stýra henni. Það er örugglega hægt að mæla með því að það geri ýmislegt,
vara það við ýmsu öðm og fá það til að iðrast með því að læða inn hjá því að það megi
búast við að lenda í allskyns hrakfömm í nánustu framtíð.
Skömmu seinna hitti ég R. og við hlógum dátt. Hún sagði að ritstjórinn hefði
snarbatnað frá því hann las stjömuspána. Hann öskraði minna. Hann varaðist að sýna
sömu hörku og áður, rétt eins og stjömuspáin hafði ráðlagt honum, hann tók á allri þeirri
góðmennsku sem hann átti til, og úr augum hans, sem hann beindi gjaman út í bláinn,
mátti lesa hryggð manns sem veit að héðan í frá lofa stjömumar honum þjáningum einum.
70
TMM 1990:3