Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.09.1994, Page 59

Tímarit Máls og menningar - 01.09.1994, Page 59
legt andlitið. „Kemurðu niður í Laugarnesfjöru að leita að brauði og hunangi?“ „Ne-nei, ég ... ég ..hikstaði maðurinn og leit undan. „Og þetta eru tveir strætómiðar, límdir saman, en ekki einn,“ bætti Indriði við. „Þú ert forríkur að eiga tvo strætisvagnamiða, herra Habakkuk. Ekki á ég einn einasta.“ „Fy-fyrirgefðu, þú mátt ekki mi-missa dá-dálítið brauð?“ stamaði maðurinn aftur eins og biluð spiladós. „Lít ég út fyrir að vera bakari? Lít ég út fyrir að ganga með brauð á mér?“ æpti Indriði gramur. „Ég er bara vesæll snillingur sem á ekki bót á skóna sína, hvað þá brauð og hunang!“ „Hve-hvergi heima, hvergi br-brauð,“ tautaði maðurinn og starði tómum augum út í loftið. „Það skyldi þó ekki vaxa brauð í frakkanum mínum?“ hreytti Indriði út úr sér og stakk lúkunum á kaf í vasana sem auðvitað voru galtómir — eða ... Forviða dró hann upp hálfétið Prinspóló súkkulaði í gullsindrandi bréfi. Augu mannsins Iifhuðu, þegar Indriði rétti honum súkkulaðið dolfallinn. „Ég skal segja ykkur það,“ tautaði Indriði. „Hér gengur maður um og útdeilir sælgæti eins og greifi.“ Hann horfði augnablik út á sjóinn, annars hugar, en tók svo á sig rögg og sagði: „Heyrðu, Habakkuk. Súkkulaðið máttu eiga, en í stað- inn fæ ég annan strætómiðann þinn. Og svo förum við báðir saman í strætó heim til mín, því ég á brauð heima. Ég held þú getir legið þar yfir helgina. Hvað segirðu um það?“ Maðurinn var önnum kafmn við að borða súkkulaðið og svaraði engu. Augun voru lokuð af ánægju, og hann beit örlitla bita af dökk- gljáandi kexinu, velti þeim hægt og rólega uppi í sér, þar til þeir bráðnuðu á tungunni og gáfu dásamlegan, seðjandi keim. Indriði Haraldsson snillingur tók undir handlegg hans og leiddi hann af stað upp úr fjörunni. „Jæja, Habakkuk minn, hvílíkur dýrðardagur,“ sagði hann. „Ég fékk heilt ljóð og þú fékkst hálft súkkulaði. Hvað er hægt að biðja um meira?“ Maðurinn kinkaði léttu höfðinu ákaft og glaðlega til samþykkis. „Æi-já,“ andvarpaði Indriði, „er ekki lífið bara nokkuð gott?“ TMM 1994:3 57
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124

x

Tímarit Máls og menningar

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.