Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.09.1994, Síða 59

Tímarit Máls og menningar - 01.09.1994, Síða 59
legt andlitið. „Kemurðu niður í Laugarnesfjöru að leita að brauði og hunangi?“ „Ne-nei, ég ... ég ..hikstaði maðurinn og leit undan. „Og þetta eru tveir strætómiðar, límdir saman, en ekki einn,“ bætti Indriði við. „Þú ert forríkur að eiga tvo strætisvagnamiða, herra Habakkuk. Ekki á ég einn einasta.“ „Fy-fyrirgefðu, þú mátt ekki mi-missa dá-dálítið brauð?“ stamaði maðurinn aftur eins og biluð spiladós. „Lít ég út fyrir að vera bakari? Lít ég út fyrir að ganga með brauð á mér?“ æpti Indriði gramur. „Ég er bara vesæll snillingur sem á ekki bót á skóna sína, hvað þá brauð og hunang!“ „Hve-hvergi heima, hvergi br-brauð,“ tautaði maðurinn og starði tómum augum út í loftið. „Það skyldi þó ekki vaxa brauð í frakkanum mínum?“ hreytti Indriði út úr sér og stakk lúkunum á kaf í vasana sem auðvitað voru galtómir — eða ... Forviða dró hann upp hálfétið Prinspóló súkkulaði í gullsindrandi bréfi. Augu mannsins Iifhuðu, þegar Indriði rétti honum súkkulaðið dolfallinn. „Ég skal segja ykkur það,“ tautaði Indriði. „Hér gengur maður um og útdeilir sælgæti eins og greifi.“ Hann horfði augnablik út á sjóinn, annars hugar, en tók svo á sig rögg og sagði: „Heyrðu, Habakkuk. Súkkulaðið máttu eiga, en í stað- inn fæ ég annan strætómiðann þinn. Og svo förum við báðir saman í strætó heim til mín, því ég á brauð heima. Ég held þú getir legið þar yfir helgina. Hvað segirðu um það?“ Maðurinn var önnum kafmn við að borða súkkulaðið og svaraði engu. Augun voru lokuð af ánægju, og hann beit örlitla bita af dökk- gljáandi kexinu, velti þeim hægt og rólega uppi í sér, þar til þeir bráðnuðu á tungunni og gáfu dásamlegan, seðjandi keim. Indriði Haraldsson snillingur tók undir handlegg hans og leiddi hann af stað upp úr fjörunni. „Jæja, Habakkuk minn, hvílíkur dýrðardagur,“ sagði hann. „Ég fékk heilt ljóð og þú fékkst hálft súkkulaði. Hvað er hægt að biðja um meira?“ Maðurinn kinkaði léttu höfðinu ákaft og glaðlega til samþykkis. „Æi-já,“ andvarpaði Indriði, „er ekki lífið bara nokkuð gott?“ TMM 1994:3 57
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124

x

Tímarit Máls og menningar

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.