Tímarit Máls og menningar - 01.09.1994, Qupperneq 59

legt andlitið. „Kemurðu niður í Laugarnesfjöru að leita að brauði og
hunangi?“
„Ne-nei, ég ... ég ..hikstaði maðurinn og leit undan.
„Og þetta eru tveir strætómiðar, límdir saman, en ekki einn,“ bætti
Indriði við. „Þú ert forríkur að eiga tvo strætisvagnamiða, herra
Habakkuk. Ekki á ég einn einasta.“
„Fy-fyrirgefðu, þú mátt ekki mi-missa dá-dálítið brauð?“ stamaði
maðurinn aftur eins og biluð spiladós.
„Lít ég út fyrir að vera bakari? Lít ég út fyrir að ganga með brauð á
mér?“ æpti Indriði gramur. „Ég er bara vesæll snillingur sem á ekki
bót á skóna sína, hvað þá brauð og hunang!“
„Hve-hvergi heima, hvergi br-brauð,“ tautaði maðurinn og starði
tómum augum út í loftið.
„Það skyldi þó ekki vaxa brauð í frakkanum mínum?“ hreytti
Indriði út úr sér og stakk lúkunum á kaf í vasana sem auðvitað voru
galtómir — eða ...
Forviða dró hann upp hálfétið Prinspóló súkkulaði í gullsindrandi
bréfi.
Augu mannsins Iifhuðu, þegar Indriði rétti honum súkkulaðið
dolfallinn.
„Ég skal segja ykkur það,“ tautaði Indriði. „Hér gengur maður um
og útdeilir sælgæti eins og greifi.“
Hann horfði augnablik út á sjóinn, annars hugar, en tók svo á sig
rögg og sagði: „Heyrðu, Habakkuk. Súkkulaðið máttu eiga, en í stað-
inn fæ ég annan strætómiðann þinn. Og svo förum við báðir saman í
strætó heim til mín, því ég á brauð heima. Ég held þú getir legið þar
yfir helgina. Hvað segirðu um það?“
Maðurinn var önnum kafmn við að borða súkkulaðið og svaraði
engu. Augun voru lokuð af ánægju, og hann beit örlitla bita af dökk-
gljáandi kexinu, velti þeim hægt og rólega uppi í sér, þar til þeir
bráðnuðu á tungunni og gáfu dásamlegan, seðjandi keim.
Indriði Haraldsson snillingur tók undir handlegg hans og leiddi
hann af stað upp úr fjörunni.
„Jæja, Habakkuk minn, hvílíkur dýrðardagur,“ sagði hann. „Ég fékk
heilt ljóð og þú fékkst hálft súkkulaði. Hvað er hægt að biðja um meira?“
Maðurinn kinkaði léttu höfðinu ákaft og glaðlega til samþykkis.
„Æi-já,“ andvarpaði Indriði, „er ekki lífið bara nokkuð gott?“
TMM 1994:3
57