Dagblaðið Vísir - DV - 17.09.2010, Blaðsíða 16

16 FRÉTTIR 17. september 2010 FÖSTUDAGUR
MARGDÆMD ARATÚNSHJÓN
Atvinnubílstjórinn Sigurður Stefáns-
son og kona hans Margrét Lilja Guð-
mundsdóttir, sem búsett eru í Ara-
túni í Garðabæ og sökuð hafa verið
um gróft ofbeldi gegn nágrönnum
sínum, voru árin 1978 og 1987 dæmd
fyrir líkamsárásir. Þá herma heimild-
ir DV að kæra liggi inni hjá ríkissak-
sóknara vegna meintrar líkamsárás-
ar Sigurðar og sonar hans, Stefáns
Ágústs Sigurðssonar, á öryggisvörð
í Fjarðarkaupum vorið 2009. Hjón-
in eru með nokkurn feril ákærumála
á bakinu og við lestur dómsskjala
og af samtölum við málsaðila sést
að margt er líkt með fyrri málum og
Aratúnsmálinu svokallaða. Hjónin
virðast oft og tíðum kæra fórnarlömb
sín fyrir líkamsárásir.
Fyrr í sumar voru Sigurður, Mar-
grét og börn þeirra sökuð um að
hafa ráðist á Brynju Arnardóttur
Scheving, mann hennar Karl Jóhann
Guðsteinsson og ungabarn þeirra
við heimili þeirra í Aratúni. DV hef-
ur undir höndum áverkavottorð
sem staðfesta það að Brynja, Karl
og tveggja ára dóttir þeirra hafi not-
ið aðhlynningar á bráðamóttöku eft-
ir líkamsárásir og að í annarri þeirra
hafi piparúða verið beitt. Brynja og
Karl flúðu í kjölfarið heimili sitt í Ar-
atúni og héldu til hjá vinafólki. Mik-
ið var fjallað um málið í fjölmiðl-
um og birtist meðal annars viðtal
við Brynju í DV þar sem hún lýsti
því yfir að hún þyrði ekki heim með
börnin sín. Þá var fjallað um sættir á
milli fjölskyldnanna en lítið varð úr
þeim. Brynja, Karl og börnin þeirra
þrjú hafa haldið til hjá vinafólki frá
því í lok júlí og eru þau þar enn þá
þar sem þau þora ekki heim til sín.
Þau sjá ekki fram á úrlausn sinna
mála í bráð. Brynja segir í samtali
við DV að síðustu fregnir frá lögregl-
unni hafi verið þær að nú sé mál-
ið hjá lögfræðideildinni og að þar
verði ákveðið hvort gefnar verða út
ákærur. Fleiri fjölskyldur hafa þurft
að flýja af heimilum sínum af ótta
við Sigurð og Margréti. Sigurður vildi
ekkert tjá sig um Aratúnsmálið þeg-
ar DV náði tali af honum. „Það þyrfti
að finna einhverja hjálp handa þessu
fólki. Þau eru búin að vaða uppi allt
of lengi í samfélaginu öllum til ama,“
segir Karl.
„Sprautuðu yfir hana vatni“
Sigurður og Margrét voru árið 1987
dæmd fyrir líkamsárás þar sem
sannað taldist að þau hefðu fært
konu á þrítugsaldri ofan í baðkar og
sprautað yfir hana vatni eins og það
er orðað í dómnum. Í niðurstöðum
dómsins sem DV hefur undir hönd-
um þótti sannað að við þessa með-
ferð hafi konan hlotið kúlu á hægri
augabrún og marbletti á útlimi. Auk
þessarar árásar kærði konan þau
hjón fyrir að hafa hellt lími yfir bif-
reið hennar. Sigurður og Margrét
voru dæmd í 15 daga skilorðsbund-
ið fangelsi en þurftu ekki að greiða
fórnarlambinu skaðabætur þar sem
varhugavert þótti að telja sannað að
tognun á hálsvöðvum, sem konan
sagðist hafa hlotið við árásina, ætti
rót sína að rekja til meðferðar hjón-
anna á henni. Í því samhengi var vís-
að til þess að hún hefði lent í bílslysi
árið 1980, sjö árum fyr-
ir árásina, og þá hlotið
meiðsl á hálsi.
Í blaðagrein Tím-
ans um málið sem birt-
ist 8. apríl 1987 kom
fram að þá þegar hefðu
tvær fjölskyldur flúið
áreiti hjónanna og að
tvær aðrar fjölskyldur
væru á förum vegna
„ómældra vandræða“
þau tvö og hálft ár sem
þau voru búsett þar.
Í greinninni var lík-
amsárás Sigurðar og
Margrétar lýst svona:
„Tildrög málsins voru
þau að hjónin sátu
fyrir konunni, kipptu
henni inn í íbúð sína
og fóru með inn í
baðherbergi þar sem
þau köstuðu henni
ofan í baðker, spraut-
uðu köldu vatni á
hana, börðu og mis-
þyrmdu kynferðis-
lega. Konan hróp-
aði á hjálp og tróðu
hjónin þá handklæði
upp í hana. Jafnframt
tóku þau húslykla
konunnar af henni
og hótuðu henni að
þau myndu koma
einhverja nótt-
ina og jafna betur
um hana.“ Þá segir
í umfjöllun blaðs-
ins að Sigurður hafi í kjölfar árásar-
innar hringt í lögreglu og þar sakað
konuna um að hafa ráðist inn í íbúð
þeirra. Þess má geta að í Aratúnsmál-
inu sem var til umfjöllunar í sumar
kom fram að Sigurður og Margrét
höfðu samband við lögregluna og
sökuðu Brynju og Karl um árás á sig.
Samkvæmt öruggum heimildum DV
eru vitni að því þegar Sigurður hélt
óblóðugur inn á heimili sitt í kjölfar
árásarinnar en kom seinna út með
skurði á höndum.
Blaðakona ofsótt
Bergljót Davíðsdóttir var blaðakona
á Tímanum árið 1987 en hún kann-
ast vel við málið, enda bjó hún í fjór-
býlishúsi á Seilugranda með þeim
Sigurði og Margréti. Á þessum tíma
var Indriði G. Þorsteinsson ritstjóri
á Tímanum en sama dag og fréttin
birtist segir hún að Sig-
urður hafi mætt upp á
ritstjórnarskrifstofu og
haldið því fram að allt
það sem fram kæmi í
greininni væri helber
lygi. „Og Indriði sagði:
„Heyrðu, þú þarft sko
ekki að segja mér sem rit-
stjóra á þessu blaði hvað
ég eigi að skrifa í mitt
blað og hverju ég treysti
og hverju ég treysti ekki!“
Og bara vísaði honum á
dyr.“
Bergljót segir þetta
vera lýsandi fyrir Sigurð
og konu hans, þau hafi í
sífellu vænt fólk um lyg-
ar og sakað það um eitt-
hvað sem það hafði ekki
gert þegar hún bjó á Seilu-
granda. Sem dæmi hafi
þau einu sinni sakað dótt-
ur hennar um að hafa ris-
pað bíl þeirra með lykli. Í
ljós kom að það fékkst eng-
an veginn staðist og í kjöl-
farið segir hún að ofsóknir
þeirra á hendur henni hafi
hafist.
„Var okkur lifandi að drepa“
„Það voru árásir, þau réðust á mann,
þau lömdu mann og þau voru kær-
andi mann hingað og þangað fyr-
ir alls konar sakir.“ Bergljót segir að
þetta tímabil í lífi hennar hafi verið
eitt það erfiðasta sem hún hafi upp-
lifað. Hún tekur fram að hún og sam-
býlismaður hennar hafi flúið íbúð
sína vegna áreitis af völdum þeirra
hjóna og í leiðinni skotið skjólshúsi
yfir konuna sem þau höfðu ráð-
ist á. „Við flúðum öll í burtu. Ég fæ
hroll þegar ég hugsa um það. Það
var skelfilegur tími að búa þarna.“
Hún segir að á yfirborðinu hafi virst
sem Sigurður og Margrét væru með
allt sitt á tæru en á bak við það hafi
leynst annar veruleiki.
Bergljót segir fjölmiðlaumfjöllun
um hátterni hjónanna og framkomu
við nágranna sína í Aratúni ekki hafa
komið sér óvart. Saga Brynju og fjöl-
skyldu hafi vakið upp gamlar og
vondar minningar. „Einu sinni var ég
að ganga inn á stigaganginn þar sem
ég sá að þau voru að þrífa. Ég hrós-
aði þeim fyrir myndarskapinn og
það endaði með því að ég fékk skúr-
ingafötuna yfir hausinn á mér. Þetta
voru stanslausar ofsóknir.“ Bergljót
segist ekki skilja langlundargeðið í
Brynju og fjölskyldu: „Að geta búið
þarna svona lengi við hliðina á þeim
– því að þetta fólk var okkur lifandi
að drepa.“
Fleiri sem flúðu
Ástþór Óskarsson, sem einnig var
íbúi á Seilugranda á þessum tíma,
segist einnig hafa flúið íbúð sína
vegna ofsókna og ofbeldis Sigurðar
og konu hans. Ástþór segir Sigurð
einn daginn hafa setið fyrir honum
þegar hann var að koma úr vinnunni
og kýlt hann í andlitið. Hann segist
á þessum tíma hafa farið á lögreglu-
stöðina til þess að vitna um það of-
beldi sem hann og fjölskylda hans
hefði orðið fyrir en það hefði hann
fyrst og fremst gert til þess að þetta
fólk fengi einhverja hjálp: „Lögregl-
Fjölmargir stíga nú fram í DV og segja
sögu sína af samskiptum við hjónin í Ara-
túni 34 sem í sumar komust í fréttirnar
vegna ofsókna gegn nágrönnum sínum.
Áverkavottorð sýnir að nágrannakona
þeirra fékk piparúða í augun. Þau hafa
bæði verið dæmd tvisvar fyrir líkams-
árásir. Eiginmaðurinn vildi ekkert ræða
málið við DV en krefst afsökunarbeiðni
frá blaðinu og hótar málsókn.
JÓN BJARKI MAGNÚSSON
blaðamaður skrifar: jonbjarki@dv.is
Maður var bara skíthræddur og
kveið því að fara í og úr
vinnu. Þetta var bara
martröð.
Hrottalegri árás lýst ÍTímanumárið1987birtistumfjöllunumhrotta-legaárásþeirrahjónaáþrítugakonu.Þauvorusíðardæmdfyrirárásina.