Són - 01.01.2004, Blaðsíða 123

123ER MITT HEITI ÚT Í SKÓG
Þá orti Dýrólína þessa heimspekilegu vísu um fallvaltleik auðs og
ástar:18
Svikull auður, ást og tál
olli nauða kjörum.
Margur dauðans döpru skál
drakk af rauðum vörum.
Á Reykjaströnd lenti Dýrólína í harðvítugum deilum er einn
nágrannanna réðst að henni með ósannindum og hótunum og áttu
þau meðal annars í bréfaskiptum vegna þeirra mála. Um það kvað
Dýrólína eftirfarandi vísu:19
Fyrr ég sanna vinsemd vann,
vandist manna hylli.
Nú ég kanna nákuldann
níðingstanna milli.
Eitt sinn keypti stúlka nokkur, sem Dýrólína kannaðist við, fegrun-
arkrem sem í þann tíð gekk undir nafninu fegrunarmeðal. Þá orti
Dýrólína:20
Meyjan keypti meðalið
sem mýkti fegurð líkamans.
Hún var að reyna að hressa við
hrákasmíði skaparans.
28. janúar 1918 skrifaði Dýrólína Margeiri Jónssyni, fræðimanni á
Ögmundarstöðum, bréf vegna draumvísu úr Skagafirði sem hann
hafði birt í XI. árgangi af Nýjum kvöldvökum. Vísuna hafði Dýrólínu
dreymt veturinn áður — en tíð hafði þá verið slæm um og eftir jól. Í
Kvöldvökunum var dreymandinn sagður önnur kona og vísan auk þess
úr lagi færð. Biður Dýrólína Margeir að leiðrétta frásögnina og segir
síðan orðrétt:
Þá var það eina nótt um miðjan janúarmánuð, eftir því sem mig
minnir, að mig dreymdi eftirfarandi vísu:
18 Ingibjörg Björnsdóttir (1991:399).
19 Dýrólína Jónsdóttir (15. júní 1925).
20 Sögn Ingunnar Árnadóttur frá Hólkoti á Reykjaströnd.