Són - 01.01.2004, Blaðsíða 105

ÞÝÐINGAR GRÍMS THOMSEN ÚR GRÍSKU 105
21 Grímur Thomsen (1934 II:188).
22 Grímur Thomsen (1934 II:186–187).
um sem í nákvæmari þýðingu yrðu „Mörg er ógnin“ fremur en
„Margt er undrið“ (enda kallast þau á við kórsöng Æskýlosar í
Óresteiu sem Grímur þýðir einnig og hefst á orðunum: „Engin ógn er
þó á við manneskjuna“):21
Margt er undrið; manneskjunni
meira finnst ei neitt;
svalar fer hún yfir unnir,
yfir hafið breitt ...
Í framhaldinu, þar sem rakið er hvernig maðurinn nær valdi á nátt-
úrunni sem veiðimaður, sæfari, plógmaður, læknir og löggjafi, en verð-
ur þó að síðustu að reka sig á takmörk sín, þar sem hann er seldur
undir siðalögmál og sjálfan dauðann, er sem Grími, þótt hann hafi
farið vel af stað, daprist flugið því meir sem á kvæðið líður og síðustu
erindin verði jafnvel svolítið þvogluleg. En hann hittir betur í mark
þar sem spekin er einfaldari og blandin sterkri tilfinningu, svo sem í
öðrum frægum kórsöng Sófóklesar þar sem kórinn tjáir þá speki að
best sé að fæðast ekki, en ef menn álpist til þess arna þá sé næstbesti
kosturinn að hverfa á brott ungur, áður en ellin geri manni lífið óbæri-
legt:22
Best af öllu er ekki að fæðast,
annað þessu næst;
á skeiði lífs sem skemmst að mæðast,
skunda burt, er hæst
lífsins unga leikir standa,
ljett í brjósti fjörið andar,
sjóna skin er skærst.
Og það sem meira er: Hér heldur Grímur fluginu út í gegn þar sem
kvæðið endar á lýsingu ellinnar sem hann kann að hafa verið farinn
að finna fyrir, líkt og Sófókles, sem orti það á níræðisaldri, og fengið
útrás fyrir persónulegan kvíða:
Nakta fjöru norðurstranda’
er næða hret,